Met één hand kun je niet klappen: Waarom de wereld een betere plek is wanneer changemakers hun verhalen vertellen

"Er was geen concurrentie onderling, gewoon mensen die samen komen om van elkaar te leren en elkaars succes te vieren", vertelt Muhammed Muheisen tijdens een inspirerend weekend. Tijdens het evenement ging Muhammed in Rome het podium op om Sabrina Dhowre Elba en Idris Elba hun Honorable Mention Award aan te bieden, maar ook als jurylid. En als oprichter van de Everyday Refugees Foundation en jarenlange Canon Ambassador was hij de perfecte keuze om de Canon-workshop 'Leadership in Action' op poten te zetten, die voorafgaand aan de uitreiking van de awards werd georganiseerd. Hiermee hielp hij om een ruimte van reflectie te bieden voor zowel prijsfinalisten als juryleden tijdens de aanloop naar het grote evenement. "Dat is het belang van dergelijke ervaringen. Ze brengen al deze changemakers op één plek samen, wat vele anderen inspireert en motiveert."

De Duurzameontwikkelingsdoelstellingen (of SDG's, zoals ze meer algemeen bekend zijn) zijn door alle lidstaten van de Verenigde Naties aangenomen als een middel om tegen 2030 een duurzamere en rechtvaardigere toekomst te realiseren. Maar deze doelen blijven in geen geval beperkt tot de acties van overheden. De SDG Action Awards hebben betrekking op de rol die we allemaal samen moeten spelen bij de ontwikkeling van onze collectieve toekomst. Het is een plek waar degenen die wereldveranderende initiatieven creëren op het gebied van duurzameontwikkelingsdoelstellingen worden erkend en geëerd op een internationaal podium. Het was dan ook meer dan gepast dat dit jaar, naast het feit dat ze deel uitmaakten van de prijsuitreiking, de finalisten en juryleden werden uitgenodigd om mee te doen met Muhammed tijdens een voorproefje van het Canon Young People Programme, een programma dat draait om de essentiële vaardigheden van fotografie en het vertellen van verhalen.

De bij elkaar gekomen changemakers ondergingen een intensieve workshop waarin ze de technische, ethische en creatieve vaardigheden leren die fotografen nodig hebben. Vervolgens gingen ze een dag Rome in om met hun nieuwe kennis en een Canon R6-camera een foto te maken die hun verhaal vertelt. Niemand was beter geschikt dan Muhammed als docent voor deze zeer bijzondere groep mensen, omdat hij een uniek inzicht heeft in de kracht van visuele verhalen en de noodzaak om mensen met elkaar te verbinden voor het algemene belang. De afgelopen tien jaar opende hij de ogen van de wereld voor de realiteit van het leven als vluchteling en hij vertelt elk verhaal dat hij ontdekt op een gevoelige en vriendelijke manier. "Ik werk in zeer penibele situaties, met kwetsbare mensen en gemeenschappen", legt hij uit. "Ik denk dus altijd na over hoe ik me zou voelen als ik me aan de andere kant van de camera bevond, in de schoenen stond van iemand anders. Het is respectvol en het helpt om het verhaal vanuit een ander perspectief te documenteren."

Bij deze gelegenheid is het idee van perspectief misschien wel het meest waardevol voor de leerlingen van Muhammed, omdat een essentiële manier om het werk dat ze doen op te schalen, in het verhaal ligt - hun verhalen op de meest authentieke en krachtige manier vertellen. "Het integreren van visuele verhalen en visuele documentatie in hun dagelijks leven en in hun initiatieven voegt nog een succeselement toe", legt hij uit. "Documentatie is zo belangrijk. Ik zeg altijd dat als er iets gebeurt en we het niet documenteren, het lijkt alsof het nooit is gebeurd." Maar als activist begrijpt hij ook volledig de omvang van het werk en het gevoel dat er nooit genoeg uren in een dag zitten. Hij deelt de onverschrokkenheid van de changemaker en de drive die voortkomt uit een allesomvattende passie, onwrikbare volharding en doorzettingsvermogen. Hij heeft hetzelfde gevoel van onverbiddelijkheid en weet dat het absoluut noodzakelijk is om veranderingen in de wereld aan te brengen.

En in deze sfeer van wederzijds begrip en gedeelde ervaringen komen verbindingen tot stand, wordt aan netwerken gebouwd en wordt de basis gelegd voor nieuwe manieren van betrokkenheid bij de wereld. "Omdat deze foto's niet zomaar foto's zijn", legt Muhammed uit. "Nee, dit zijn stemmen, boodschappen, getuigenissen van mensen, problemen en oplossingen." Vooral het verhaal en het werk van medejurylid en award-winnaar van 2022 Paola Andrade, hebben hem tot tranen toe geroerd. Met haar R6 nam ze een eenvoudige foto die ongekend betoverend was - een gouden hartvormig medaillon met een foto van een klein meisje, genomen tegen een bloedrode achtergrond. "Dit is haar toen ze een klein meisje was en ze draagt het om haar nek als herinnering aan waar ze toen was en waar ze vandaag is", zegt hij zachtjes. Paola is een overlever van seksueel kindermisbruik en heeft samen met Ricardo Vélez de campagne 'Ecuador Says No More' gelanceerd om andere overlevers aan te moedigen zich uit te spreken en de duizenden verborgen slachtoffers op te sporen.

Haar foto trof Muhammed diep. "Ze is een overlever en een stem voor miljoenen vrouwen. Ik voelde haar pijn, maar ik voelde ook haar moed. Ik zou haar foto gewoon als een foto kunnen zien - het onderwerp, het licht, de achtergrond - maar het zijn de emoties die ik voel waardoor het beeld voor altijd in mijn hart zal leven." Het beeld heeft hem op een krachtige nieuwe manier geraakt, zoals het ook anderen heeft geraakt, en dat zal blijven doen. De waarheid in deze foto is een belangrijke les die Muhammed meegeeft in het Young People Programme, naast de tools en technieken. "Het gaat om het proces ervoor. De verantwoordelijkheid om met een camera in de hand verhalen en beelden vast te leggen. Het draait om ethiek, geloofwaardigheid, integriteit. Het gaat erom de privacy van mensen niet te schenden, toestemming te vragen en nauwkeurig te documenteren", legt hij uit. "Wanneer mensen je vertrouwen, openen ze hun deuren voor je, en daar draag je verantwoordelijkheid voor. Je moet respect tonen, hen met trots in beeld brengen en hun stem aan de buitenwereld laten horen."

In één kort, hectisch weekend kwamen een wereld van changemakers samen om hun verhalen - en hun foto's - te delen en voor Muhammed voelde het al snel als een familie. Sommige waren finalisten in dezelfde categorie, maar dat was op geen enkele manier merkbaar. Ze deelden zelfs hun awards op het podium, zo sterk zijn de familiale banden onder degenen die begrijpen dat ze uiteindelijk één doel dienen. "Op onze eerste dag, tijdens de introductie, werd ons gevraagd om een wens te delen", glimlacht Muhammed. "Iedereen antwoordde dat het hun wens is om van de wereld een betere plek te maken. En dit zijn alleen de mensen die we hebben kunnen ontmoeten. Er zijn vele, vele, vele anderen die hetzelfde willen." In een wereld die beklemmend negatief kan aanvoelen en vol wanhoop zit, is het echt inspirerend om te weten dat zo veel mensen met hoop leven en een concreet verschil maken in de wereld.

En net als de natuur zelf, weet je dat als ze samenkomen, ze interessante netwerken gaan vormen, waarbij elkaars sterke punten, kennis en creativiteit worden benut. Dan voelt het alsof er geen grenzen zijn aan wat we kunnen bereiken wanneer we de handen ineenslaan. "Het is verbindend, het is inspirerend, het is mobiliserend", vervolgt hij. "Wat er in Rome is gebeurd, heeft me geïnspireerd om door te gaan. Je beseft dat uiteindelijk ieder van ons een rol heeft. We zijn niet op deze planeet gekomen om tijd te verspillen. Ik wil het verschil maken. Ik wil een steen verleggen en ik wil mijn krachten met anderen bundelen. Om te leren, te inspireren en geïnspireerd te worden.

Met één hand kun je niet klappen. We moeten allemaal samenwerken om meer impact te maken."