Inside View - Artikel 1
Aanleg, opvoeding en broederschap
Familieportretten tijdens het WK Rugby 2023
We verleggen de focus van de stadionlampen en de juichende menigten bij het WK Rugby 2023 naar de wereld buiten de witte lijnen. Is het aanleg of opvoeding, ofwel 'nature' of 'nurture', dat het lot van de spelers bepaalt? Hoe vormen herinneringen aan het verleden hun toekomst? En is familie meer dan bloedverwantschap? In het eerste artikel in onze Inside View-serie vertellen de Portugese spelers Jerónimo Portela, João Granate en Mike Tadjer hun verhaal, in hun eigen woorden en via hun eigen lens.
De weg naar het WK Rugby 2023 is langer dan je zou denken. Voor sommigen begint hij op het moment waarop ze voor het eerst een bal oppakten. Voor anderen begint alles al voor de geboorte.
Zit het afleggen van die weg in je bloed? In de stad waarin je bent opgegroeid? Door wie je bent opgevoed of met wie je bent opgegroeid? Wordt je positie op het veld bepaald door je positie in het leven?
Om iemands verhaal volledig te begrijpen, moet je er vanuit verschillende hoeken, met nieuwe perspectieven en in een ander licht naar kijken. Wij geloven dat het veranderen van de manier waarop je iets ziet, de manier kan veranderen waarop je de wereld ziet. Daarom laten we een ander licht schijnen op het WK Rugby 2023, door spelers in staat te stellen hun eigen verhaal te vertellen.
Hieruit komt een verrassend, teder beeld naar voren: een beeld van liefde, trots en familie.
VAN VADER OP ZOON
Veel mensen hebben moeite om zichzelf in hun ouders te zien. Sommigen zijn, opzettelijk of toevallig, qua uiterlijk, gedrag, houding en/of levensstijl juist het tegenovergestelde van hun moeders of vaders. Maar anderen lijken voorbestemd om hetzelfde pad te volgen.
Als jonge jongens zagen Jerónimo Portela en João Granate in Portugal hun vaders als idolen en zijn ze uiteindelijk in hun voetsporen getreden. Beide mannen speelden een belangrijke rol in de enige eerdere aanwezigheid van Portugal tijdens een WK Rugby, een ervaring die een monumentale rol speelde bij de vorming van de persoonlijkheden en carrièrekeuzes van hun zonen.
"Mijn vader was de teamdokter", vertelt João, terwijl hij vol trots het toernooi van 2007 memoreert. "Hij was altijd bij het team, en ik was zijn grootste fan."
IK WAS ALTIJD NERVEUS OM MIJN VADER TE ZIEN SPELEN"
De verbondenheid met dat team, in combinatie met de onwrikbare werkethiek van zijn vader en de wedstrijd van Portugal tegen een van de beste teams ter wereld, gaf João de motivatie om ook zijn land te vertegenwoordigen.
"Ik zag Portugal live tegen Nieuw-Zeeland spelen." "Het was een van hoogtepunten in mijn leven om de All Blacks, het beste team ooit, te zien rugbyen tegen spelers die ik kende vanwege mijn vader.
"De sfeer was zo geweldig. Het was een droom die uitkwam."
We vinden dat iedereen zijn eigen verhaal moet kunnen vertellen. Daarom hebben we spelers van het Portugese rugbyteam, zoals João en Jerónimo, camera's gegeven om hun sportleven, en het leven daaromheen, vast te leggen.
Jerónimo Portela ondersteunt zijn vader Miguel, die Portugal vertegenwoordigt. (Bron- door spelers geleverde archieffoto's)
Sandro en Andrea Tadjer kijken naar hun vader Mike. (Bron - familiearchief)
Jerónimo deelt een clubtrofee met zijn gezin. (Bron - familiearchief)
De vader van João Granate in 2007. (Bron - familiearchief)
De vader van Jerónimo Miguel, die meer dan 50 keer voor Portugal uitkwam, maakte deel uit van het team van 2007. En hoewel Jerónimo slechts zes was, is de pure passie van de fans en het team hem bijgebleven.
"Ik was altijd nerveus om mijn vader te zien spelen", zegt hij glimlachend. "Hij vond het geweldig om fysiek contact te maken, te tackelen en de bal vast te houden. Dus elke keer als hij speelde, was ik zenuwachtig."
"Ik herinner me de eerste wedstrijd tegen Schotland, toen ze het volkslied zongen. Het was heel emotioneel en een heel mooi moment, en het inspireerde me. Het was een van de redenen dat ik rugby ben gaan spelen."
DE MOEDER ALLER INSPIRATIES
Het zou te simpel zijn om te stellen dat rugbyspelers slechts een product zijn van hun rugbyspelende vaders. Ze worden gevormd door hun omgeving, hun broers en zussen, hun ervaringen, hun herinneringen en, natuurlijk, door hun moeders.
Zoals John Steinbeck al zei: "Misschien heb je moed nodig om kinderen op te voeden." En dat is zeker het geval als je kind zo toegewijd is aan een fysieke contactsport als rugby.
"Voor mijn moeder was het misschien nog wel erger," zegt Jerónimo, "maar ze was mijn grootste supporter".
En hoewel hun zonen te zien spelen misschien soms zwaar was, hebben de moeders van de spelers een groot deel van hun persoonlijkheden en ambities beïnvloed.
Mike Tadjer, hooker van Portugal, spreekt met liefde en bewondering over zijn moeder. Ze is Syrische, geboren op Madagaskar, en verhuisde op jonge leeftijd naar Frankrijk. Mike praat over haar onophoudelijke toewijding en werkethiek, trots dat hij dat van haar heeft geërfd.
Meer recente foto's van João met zijn moeder. (Door spelers geleverde archieffoto's)
Een jonge Jerónimo moedigt zijn vader aan. (Archief)
João viert feest met zijn vader. (Bron - familiearchief)
Miguel die op zijn beurt het succes van Jerónimo viert. (Archief)
"Mijn moeder stond elke dag op en begon de dag om vijf uur 's ochtends om naar haar werk gaan, en ze gaf nooit op", zegt hij. "Ze had drie banen per dag om geld te verdienen om eten enzo te kunnen kopen.
"Ik zag mijn moeder en vader keihard werken. Om ervoor te zorgen dat ik en mijn broer en zus een goed leven zouden hebben. Ik hoop dat ze trots op me zijn."
"Daarom heb ik de carrière die ik heb. Ik geef namelijk nooit op. Ik werk keihard, zelfs als ik niet de snelste ben. Dat heb ik van mijn moeder geleerd."
Ik zag mijn moeder keihard werken"
Ook João heeft eigenschappen van zijn moeder geërfd die hem een betere speler en beter mens maken.
"Van mijn moeder heb ik het talent geërfd om voor mijn teamgenoten en partners te zorgen." "Om het team als familie te behandelen. Ik ben ook koppig en geef nooit op."
Ondertussen prijst Jerónimo zijn eigen moeder, en niet alleen omdat ze de grootste fan van hem en zijn vader is, maar vanwege de kwaliteiten die ze hem heeft helpen ontwikkelen.
"Van mijn moeder heb ik mijn intelligentie gekregen - dat hoop ik tenminste! – en mijn discipline om dingen te doen."
THUIS IS WAAR DE FAMILIE IS
Familieleden zijn niet alleen de mensen door wie je bent opgevoed of met wie je bent opgevoed. Familie is waar je je thuis voelt, bij wie je thuishoort.
In het geval van Mike stamt zijn gevoel van familie en verbondenheid van verschillende plaatsen. Zijn voetbalminnende vader is Portugees, maar Mike kon uitkomen voor Syrië of Frankrijk. Massy, in de buurt van Parijs, is misschien wel zijn 'thuishaven', maar hij heeft de gulheid en vriendelijkheid van alle drie de landen overgenomen.
"Ik ging naar Syrië voor de bruiloft van mijn zus", vertelt hij. "Het is een prachtig land, de cultuur is geweldig en de mensen zijn vriendelijk. Ze hebben niets, maar ze delen alles.
"Portugal is hetzelfde, ze delen daar ook alles met elkaar. Het is heerlijk om zo’n land als basis te hebben, omdat dit land mijn waarden deelt: alles geven, alles delen."
KIJKEN NAAR DE VOLGENDE GENERATIE
Familie is voortdurend in ontwikkeling. Familie heeft niet alleen invloed op de richting van ons leven, maar verandert ook naarmate ons leven vordert. Na verloop van tijd krimpen of groeien onze families, vooral met de komst van kinderen.
Ze zeggen dat kinderen geweldig zijn in anderen nadoen. Geef ze dus iets leuks om te imiteren. Mike en Jerónimo delen die hoop voor hun eigen kinderen, of ze nu gaan rugbyen of niet.
Beiden hebben een interessante kijk op de vraag of hun kinderen in hun voetsporen zullen treden. Mike heeft twee zonen, terwijl Jerónimo en zijn vrouw zich voorbereiden op de geboorte van hun eerste dochter.
"Ik hoop dat ik later hen ook in het stadion ondersteuning kan bieden", zegt Mike. "Dat is wat ik het mooist vind - een vader met zijn zoon - en ik zou dat ook willen."
Als het om zijn dochter gaat, weet Jerónimo het nog niet zo zeker.
"Ze zal zeker naar mijn wedstrijden komen kijken en het leven van een rugbyfamilie leiden, net als mijn moeder, mijn vrouw en mijn zusjes." "Als ze rugby wil spelen, zal ik niet nee zeggen, maar ik weet niet zeker of mijn vrouw daar achter staat."
De spelers gebruiken de Canon PowerShot V10 om een kijkje achter de schermen te nemen tijdens WK Rugby 2023.
Mike Tadjer met zijn vrouw en zonen. (Door Mike geleverde archiefbeelden)
De spelers genieten van het moment.
Mike houdt zijn jonge zoon vast op het veld. (Archief)
Jerónimo kijkt trots naar de capceremonie.
DE BAND TUSSEN BROEDERS
Niet alle broeders hebben dezelfde ouders. Het delen van dezelfde hoogte- en dieptepunten met de mensen die we later in het leven ontmoeten, vormt ons als mensen.
Om deze groep spelers te begrijpen, moet je begrijpen wat ze bedoelen met broederschap.
Voor hen is broederschap meer dan het delen van genen (ze hebben allemaal broers en zussen). Het gaat er ook om met wie je de kleedruimte deelt.
"Met sommige jongens, zoals Jerónimo, heb ik een hele hechte band", zegt João. "Ik was op zijn bruiloft en we hebben samen moeilijke tijden doorgemaakt. Jerónimo is als mijn jongste broer."
Jerónimo is het hiermee eens. "We hebben deze band vanaf het begin opgebouwd en nu zijn we als familie," zegt hij, voordat hij lachend vervolgt, "Ik heb de afgelopen vier jaar waarschijnlijk meer tijd met João doorgebracht dan met mijn vrouw!"
Je kunt de beste speler ter wereld zijn, maar in je eentje bereik je niets"
Voor Mike bepaalt deze vorm van broederschap niet alleen wie je bent als persoon, maar ook hoe succesvol je als team kunt zijn.
"Je kunt de beste speler ter wereld zijn, maar in je eentje bereik je niets", zegt hij. "Je moet een teamlid zijn; je moet een vriend zijn."
"Je hebt deze band tussen jou en de andere jongens nodig, zelfs als je ze niet leuk vindt. Want ze zijn je teamgenoten. En op het veld is hij net als je moeder, je vader, je vrienden en je broer. Als je egoïstisch bent, kom je nergens. We moeten samen als broeders de wedstrijd spelen om te kunnen winnen."
ZIEN WIE WE ECHT ZIJN
Verwant
-
Groter dan Hollywood: de stille opkomst van de Nigeriaanse cinema
Het is de op één na grootste filmindustrie ter wereld, met productieaantallen die alleen nog die van Bollywood voor zich moet laten. Maar de Nigeriaanse cinema zet nu nog hoger in op productiekwaliteit en richt zich op een jongere generatie. We bekijken de succesvolle opkomst van Nollywood en de rol die Canon heeft gespeeld bij het ondersteunen van een nieuwe generatie filmmakers.
-
Een veilige haven aan boord van de veerboot Isabelle
Een passagiersveerboot is een ongebruikelijke plek voor een klaslokaal. Maar voor veel Oekraïense vluchtelingen en hun kinderen is de Isabelle niet alleen een tijdelijke accommodatie: het is een plek om te groeien, te leren en te inspireren tot verandering.
-
Verandering stimuleren met fotografie: in gesprek met John Wambugu
John Wambugu vertelt Canon alles over zijn humanitaire werk in Kenia en hoe fotografie hem heeft geholpen om veranderingen in de regio en daarbuiten te stimuleren.
-
Een nieuwe ervaring voor de Masai Mara
De mogelijkheden voor Masai in de Masai Mara: Het Canon Experience Center biedt lokale bewoners de mogelijkheid om hun vaardigheden te verbeteren en carrières verder te ontwikkelen dan safariliefhebbers.