Fotografie voor duurzame ontwikkeling: de menselijke sculpturen van Eliška SKY wijzen de weg naar verandering

Canon Ambassador Eliška SKY vraagt zich of wij 'parasieten van de aarde’ zijn in een prachtige en surrealistische verkenning van de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen van de VN.

Een oog dat het eclectische, de kleurrijke contrasten en het geometrische spel zoekt (en vindt). Een hart en geest die kijken naar wereldwijde ongelijkheid, bij sociaal protest, duurzaamheid. En een hand die precies weet wanneer de ontspanknop moet worden ingedrukt. Canon Ambassador Eliška SKY is niet alleen fotograaf of kunstenaar.

Ze is een aanjager.

Zij zorgt voor frontale botsingen tussen het reële en het surreële. Ze laat ze conflicteren, communiceren en met elkaar te spelen. En uiteindelijk destilleert ze daaruit haar krachtige en onverbloemd stoutmoedige boodschappen.

Haar nieuwste serie 'Parasites' is daarin niet anders. Een verbluffende en surrealistische interpretatie van vernietiging, actie, angst en hoop, die een wereld van verandering inspireert.

Wanneer visie en concept samenkomen

"Ik wilde met symmetrie spelen", zegt ze. "Ik had al lange tijd het idee om mensen te laten samenvloeien en een nieuwe vorm te creëren."

Maar dat is een complexe uitdaging om aan te gaan, vooral als er niet echt een concept achter zit. En tot voor kort bleef het daarbij voor Eliška - haar visie had een onderwerp nodig.

Maar toen ze kennismaakte met het Young People-programma van Canon zag ze haar kans. "Als Canon Ambassador gaf ik een workshop aan het Chelsea College of Art en we werkten aan thema's rond de duurzame ontwikkelingsdoelen (SDG's) van de Verenigde Naties", legt ze uit.

"Toen kreeg ik ineens de ingeving om deze twee ideeën samen te voegen."

Eliška had zich nog nooit eerder beziggehouden met de 17 doelen van de VN, een onderling verbonden netwerk van strategieën die dringend oproepen tot wereldwijde actie op het gebied van armoede, ongelijkheid en onderwijs, maar ook wat betreft bedreigingen voor het milieu op het land en in de oceanen.

Maar hoe meer ze hierover leerde, des te meer dit idee van menselijke structuren in haar hoofd vorm kreeg.

"Zijn we parasieten van de aarde?"

Mensen staan altijd centraal in Eliška's werk. Maar terwijl ze keek naar de schaal van de verandering die nodig is om de ontwikkelingsdoelen te bereiken, vroeg ze zich plotseling af: Welke rol hebben mensen bij het ontstaan van deze problemen? En welke rol kunnen ze spelen bij het oplossen ervan?

"Ik vroeg me af: Zijn wij parasieten van de aarde?", legt ze uit. "Daar kwam het idee vandaan om de vormen van een kever of een parasiet na te bootsen in veel van de foto's."

Maar net zoals de duurzame ontwikkelingsdoelen geen beschuldigingen uiten, maar wel de weg wijzen naar verandering, wilde Eliška haar werk gebruiken om hetzelfde te doen.

"Ik vond het belangrijk om te laten zien hoe we in staat zijn verschil te maken en verandering te realiseren." zegt ze.

Vuur en wind, mens en land

De eerste drie studies in dit lijvige werk (een omschrijving die nog nooit zo toepasselijk is geweest) werden gepresenteerd tijdens de Global Good Awards 2022. Ze verkennen de drie duurzame ontwikkelingsdoelen die Eliška het meeste aanspreken: betaalbare en schone energie, minder ongelijkheid en het leven op het land.

Elk beeld is uiterst zorgvuldig samengesteld en gechoreografeerd, wat resulteert in een gelaagde emotionele en intellectuele ervaring voor de kijker. Kostuums en rekwisieten werden met de hand gemaakt door Eliška en haar stylisten bij de shoot. Bij het project betrok ze ook design-studenten van het Londense Central Saint Martins College of Art and Design, die een nogal ongebruikelijke briefing kregen.

"Ik vroeg de studenten om gebruik te maken van upcycling om de hele collectie te maken", vertelt ze. "Dus alle stukken zijn wat mij betreft niet alleen interessant, maar ook nuttig."

Elke fotosessie vond plaats in het Londense Epping Forest, waar zij en haar team een groep dansers omtoverden tot dramatische, krachtige wezens die opgingen in hun omgeving.

"Ik wilde ergens naartoe waar we de prachtige natuur om ons heen konden vieren", herinnert ze zich. "Afgelopen zomer was het zo warm dat er overal branden waren, zelfs in Europa.

"En op de locatie van de fotoshoot zie je ook dat er een paar brandjes zijn geweest. Achter de dansers staan verschillende dode bomen."

In die context komt Eliška's boodschap echt over. De dramatische personificatie van de dodelijke branden door de dansers wordt naast een van de kunstwerken van Eliška getoond, een verbeelding van wind als keuze voor schone energie.

Hun samenspel staat symbool voor de tweedeling tussen mens en milieu, oorzaak en oplossing, die eindeloos tegen elkaar opboksen.

Eliška's oproep tot actie

Het uiteindelijke beeld van het trio - het doel van verminderde ongelijkheid - is waar de titel 'Parasites' tot leven komt.

Hier kruisen de dansers elkaar om een symmetrische structuur te creëren die het exoskelet van een schadelijk insect nabootst.

Uit hun lichaam komen knobbels en bollen zoals bij insecten. Het is de emotionele boodschap van Eliška voor de mensheid en de rol ervan bij het aanpakken van deze kwesties.

"Het gaat ons moeite kosten, maar we hebben er de kracht voor", zegt ze.

"We kunnen veranderingen aanbrengen in ons leven en beter nadenken over hoe we geen schade toebrengen, hoe we duurzaamheid kunnen bevorderen en hoe we dingen als onderwijs kunnen ondersteunen." Ik wil dat mensen ernaar kijken en gaan nadenken over hun acties, en ik hoop dat mijn serie hen daarbij gaat helpen."

Ontdek meer over Eliška SKY en haar werk in haar Canon Ambassador-profiel.