Een stem om van je te laten horen: hoe fotografie over klimaatverandering jonge mensen helpt

3 min
Opname van bovenaf van twee kinderen, links en rechts op de foto, die een wereldbol van foto's vasthouden en met een somber gezicht in de camera kijken. Op de duidelijkste foto, die zich het dichtst bij de camera bevindt, staan de woorden 'don’t burn my future' (laat mijn toekomst niet in rook opgaan).

Jonge mensen maken zich steeds meer zorgen over klimaatverandering, maar hebben vaak moeite om hun stem te laten horen. Een nieuw initiatief van het Young People-programma heeft hen het platform gegeven om dit te doen.

"In ons prachtige kleine marktstadje Ashbourne hebben we een groot probleem met vrachtwagens. Dit veroorzaakt twee belangrijke kwesties: stikstofdioxideniveaus zijn hoger dan gemiddeld en de geluidsniveaus schommelen rond de 85 decibel, gevaarlijk dicht bij de drempel voor gehoorbeschadiging."

Dit zijn de woorden van leerlingen van de Queen Elizabeth’s Grammar School in Ashbourne, Engeland. Ashbourne is een schilderachtig, ongerept, vredig hoekje van het Engelse platteland, maar wordt ontsierd door veel vervuiling en lawaai, veroorzaakt door het verkeer van vrachtwagens en auto's op de snelwegen in de buurt.

Het probleem is zodanig dat zelfs de jongste (en gewoonlijk meer zorgeloze) inwoners last hebben van de gevolgen. In het licht van klimaatverandering maken leerlingen hier zich steeds meer zorgen over het lot van hun stad en omliggende gebied, maar ze kunnen deze zorgen niet altijd gemakkelijk uiten, vooral omdat ze een generatie zijn die zich vaak niet gehoord en genegeerd voelt.

Onlangs bood een bezoek van Clive Booth, ambassadeur van Canon én voormalig leerling van de Queen Elizabeth-school, de perfecte gelegenheid om zich toch uit te spreken en hun stem te laten horen.

Zorgen om klimaatverandering inspireert een hele klas

Clive bezocht zijn oude school als leraar en mentor voor het Canon Young People-programma (YPP), dat nieuwe generaties toegang wil bieden tot de vaardigheden, tools en platforms die ze nodig hebben om hun verhalen te delen.

In samenwerking met de Ideas Foundation bezocht hij Ashbourne samen met een team van zeer ervaren creatievelingen: de professionele fotografen Adam Pensotti (die ook leiding geeft aan het YPP van Canon) en Nathan Dua (voormalig Royal Navy-fotograaf die nu voor Canon UK werkt); grafisch ontwerper Hannah Wood en de fotografen George Wood en Mark Spencer (allen oud-leerlingen van de school).

Deze jongeren uitten hun zorgen, zelfs hun onvrede en woede. Alles kwam naar buiten."

De groep wilde de leerlingen helpen bij het ontwikkelen van hun creatieve vaardigheden, maar zat ook op de eerste rij toen deze jongeren hun gevoelens over klimaatverandering uitten en bespraken. Velen van hen gaven aan dat ze last hebben van zogenaamde klimaatangst, door de American Psychological Association omschreven als "een chronische angst voor milieu-onheil".

"Klimaatangst is echt een realiteit voor generatie Z", legt Clive uit. "Jonge mensen zien klimaatverandering oprecht als levensbedreigend. Het is voor hen de gewoonste zaak van de wereld om te praten over klimaatverandering en klimaatactie."

En dat was ook zeer zeker het geval in de klaslokalen van de Queen Elizabeth-school. Dus kregen Clive en zijn team een idee: de kracht van fotografie inzetten om de leerlingen kennis te laten maken met de doelen voor duurzame ontwikkeling (SDG's) van de Verenigde Naties. En tegelijkertijd wilden ze hen aanmoedigen om na te denken over hoe de doelen in hun eigen leven zouden passen.

"Samen met hun docenten James Illsley en Deborah Davis wilden we dat ze wereldwijd milieuproblemen bekijken via een duidelijk persoonlijke lens", zegt Clive "Dit heeft hen geholpen om de deur te openen naar alle mogelijkheden, met kunst en creativiteit, fotografie, typografie en filmproductie als stimulans.

“Deze jongeren uitten hun zorgen, zelfs hun onvrede en woede. Alles kwam naar buiten."

Drie posters, naast elkaar. De eerste bevat de tekst 'NO2 POLLUTION, THE FORECAST IS NOT GOOD' naast een foto van het soort beschermende kleding dat je mogelijk nodig hebt om te overleven in een vervuilde wereld. De tweede toont een kind met de handen over de oren en een pijnlijk gezicht met de kop 'MUTE THE POLLUTE'. De laatste poster toont een schimmig, gedeeltelijk verhuld gezicht en handen die tegen schijnbaar doorzichtig dun plastic aanduwen. De kop luidt 'climate anxiety' (klimaatangst).

"In ons stadje Ashbourne hebben we een groot probleem met vrachtwagens. Dit resulteert in stikstofdioxideniveaus die hoger dan gemiddeld zijn en geluidsniveaus van meer dan 85 decibel" (langdurige blootstelling aan geluid op dit niveau kan tot gehoorbeschadiging leiden).

Klimaatverandering veroordelen met fotografie

Wat volgde was een regelrechte uiting van passie. Leerlingen werden uitgenodigd om hun frustratie te uiten in zeven verschillende campagnestukken voor sociale media. Ze leerden complexe technische fotografie en combineerden dat met creatieve conceptuele ideeën om mensen die niet luisteren rechtstreeks aan te spreken.

"Ze leerden niet alleen over scherptediepte, ISO, sluitertijden en de belichtingsdriehoek", legt Clive uit, "het project gaf jonge mensen ook een platform om te kunnen praten met mijn generatie en generaties daarvoor."

In een wereld vol grotendeels nietszeggende opschepperij op social media, gaven we hun een middel om content van hoge kwaliteit te maken."

"Elk van deze werken kan ouders en grootouders aanspreken en dit is volledig onbewust gedaan. Het gebeurde gewoon."

Alle kennis over klimaatangst wijst op een combinatie van erkenning en actie als middel om ermee om te gaan: erkennen en accepteren hoe je je voelt, erover praten met mensen die je vertrouwt en vervolgens jouw rol spelen om voor verandering te zorgen. Dat is precies wat deze jonge mensen deden: ze bespraken de problemen die hen het meest bezig hielden en het maakten gebruik van hun tijd met Clive om die angsten aan te pakken.

Drie posters, naast elkaar. De eerste poster bevat de tekst 'DO NOT WALK ON BY' en laat een voet zien die op weggegooide rommel trapt. De tweede poster heeft als titel why?' (waarom) en toont zes jongeren die een wereldbol vasthouden die is gemaakt van foto's met een tweede bijschrift, namelijk 'why should the weight of the world be on our shoulders?’ (waarom moet het gewicht van de wereld op onze schouders rusten?). De derde poster toont een jong iemand met een blauwe plastic rok en groene top met verenboa, naast het opschrift 'MAKE IT LAST', als een statement over de impact van snelle mode (fast fashion) op het milieu."

Een toevallig bericht over het nummer 'Walk On By' van Dionne Warwick leidde tot het maken van heel slim materiaal "dat een generatie heel specifiek aanspreekt, via een middel dat ze zeker zullen begrijpen".

Het was geen moment saai. "Het ene moment staat we in een kelder een fles cola te fotograferen bij 40 graden in het donker en stof, en een uur later is het min vijf en doen we een modeshoot naast vuilnisbakken", lacht hij.

"In een wereld vol, grotendeels, nietszeggende opschepperij op sociale media, gaven we hen een middel om content van hoge kwaliteit te maken." Elk van deze werkstukken vertelt een verhaal en omvat campagnewerk van wereldklasse."

Met hun nieuwe vaardigheden en het kader van de doelen voor duurzame ontwikkeling van de VN konden de leerlingen hun ideeën vormgeven en hun boodschap verfijnen. De resulterende boodschappen voelen aan als een hartenkreet: "Luister naar ons, denk na over wat je doet, zorg voor de veranderingen die we nodig hebben voor een betere toekomst.

"We vragen niet om ons de aarde te geven. We vragen volwassenen gewoon die met respect behandelen."

Meer informatie over het Canon Young People-programma.

Verwant