ARTIKEL
Ongeveer 2000 interviews werden opgenomen in 80 shoots, verdeeld over 50 landen in de hele wereld. Ze werden allemaal opgenomen in 4K of meer, en er werd dan ook een enorme hoeveelheid beeldmateriaal gegenereerd voor het Woman-project van Yann Arthus-Bertrand. Agenteditor Philippine Merolle en postproductieregisseur Thomas Lavergne leggen uit hoe RAW-opnamen zijn bewerkt tot het eindresultaat.
Vanuit technisch oogpunt was de eerste uitdaging simpelweg het verwerken van zo'n enorme hoeveelheid gegevens. Thomas legt uit dat er zoveel materiaal was dat de opnamen getranscodeerd moesten worden naar 2K, zodat ze konden worden bewerkt. "Dit hebben we niet hoeven doen voor Human [waaraan Thomas heeft gewerkt als supervisor post-productie], die in HD werd gefilmd," vertelt hij.
Maar zoals Anastasia Mikova, de co-regisseuse van de film, opmerkt: "Als je met Yann werkt, is het nooit alleen een film. Het is altijd een project. Er is de hoofdfilmm die in de bioscoop te zien is, en daarnaast is er een reizende tentoonstelling. Er zijn documentaires die we speciaal voor de televisie maken, dingen die we op internet doen en die viraal gaan..." Dit betekent dat al het beeldmateriaal op verschillende manieren gebruikt kan worden en we moeten niet alleen overwegen om dat allemaal hanteerbaar te maken. De kwaliteit moet ook hoog blijven, zodat editors niet terug hoeven gaan naar het native 4K-beeldmateriaal wanneer iets nodig is voor de bioscoop. "Daarom hebben we gekozen voor Apple ProRes 422," onthult Thomas, "want dat is 10-bits en een heeft een goede verhouding tussen grootte en kwaliteit."
Terwijl Thomas de technische aspecten van de postproductie verzorgde, bekeek Philippine de honderden uren interviews met vrouwen uit de hele wereld en koos ze welk materiaal naar de uiteindelijke bewerking moest worden gestuurd. "We krijgen onze eerste selectie van de journalisten die de interviews met de vrouwen hebben gedaan," legt ze uit. "Ze kiezen ongeveer 11 uur [uit 50 uur aan interviews]. Ik moet een tweede selectie maken die Anastasia, Yann en de editor zullen zien, omdat ze geen tijd hebben om alles te bekijken. Ik breng de 11 uur meestal terug naar drie of vier uur.
"We hebben thema's voor elk interview, bijvoorbeeld het huwelijk of de liefde. Mijn collega Anne-Claire stelt tijdlijnen vast waarbij ze elk interview vastlegt onder een van de thema's. Zodra dat proces klaar is, bekijk ik de thema's op alfabetische volgorde. Je hebt adolescentie, adoptie, geboorte, kinderen, enzovoort, met ongeveer 15 minuten voor elk onderwerp. Ik bekijk het allemaal en dan verplaats ik de interviews die ik selecteer naar een andere tijdlijn, zodat die door Anastasia en Yann kunnen worden bekeken."
Registreer je apparatuur voor gratis advies van experts, onderhoud van apparatuur, toegang tot inspirerende evenementen en exclusieve aanbiedingen met Canon Professional Services (CPS).
Voor deze tijdlijn konden alle beelden van interviews worden geselecteerd, omdat ze allemaal, ongeacht waar ze waren opgenomen, zo uniform mogelijk waren dankzij een strikt protocol dat voor alle filmteams gold. Het productiebedrijf Hope Production gaf elk team een uitgebreid protocoldocument van 24 pagina's, waarin elke vereiste camera-instelling per menu werd beschreven en waarin precies werd aangegeven hoe het interview moest worden opgezet. Een Canon EOS C300 Mark II met een Canon EF 70-200mm f/2.8L IS II USM-objectief moest op 2,6 meter afstand van de stoel van de geïnterviewde worden geplaatst. De ruimte moest stil en donker zijn, met een zwarte achtergrond en de belichting moest precies volgens de instructies zijn ingesteld. Er waren strikte instructies gegeven voor het maken van de compositie, waarbij het hoofd en de schouders van het onderwerp zich midden in het beeld moesten bevinden.
De cinematografen waren verplicht om niet op de lichte delen in te stellen, maar juist de voorkeur te geven aan de schaduwen zelfs als dat betekende dat de lichte delen overbelicht waren. ("Stel de lichte delen van de witte huid in op 50-60% wit, afhankelijk van de huidtint," stond in het protocoldocument. "Stel de donkere huid in op 30-50%.") Het belangrijkste was om de gezichtskenmerken duidelijk te onderscheiden, wat de naturalistische esthetiek weerspiegelt die Yann in het project heeft gezocht.
Maar in het protocol werd benadrukt dat de teams niet moesten proberen de belichting of het contrast aan te passen aan wat ze op hun monitoren zagen. In plaats daarvan moesten ze zich aan de specificaties houden en "het maken van opnamen voor een kalibratiebehandeling optimaliseren, niet voor onmiddellijke rendering."
Van de camerapositie tot het stellen van moeilijke vragen: ontdek hoe het Woman-team de diepgaande interviews heeft afgenomen.
Door de consistentie van het gespreksonderwerp had Philippine de vrijheid om haar keuzes te maken op basis van commentaar en emotionele factoren, wat niet altijd eenvoudig was. "Het is moeilijk als je twee mooie antwoorden van dezelfde persoon hebt, die op een andere manier toch alle twee hetzelfde zeggen, maar je er een moet kiezen. Soms heeft één antwoord iets wat het andere niet heeft, of omgekeerd. Je moet dan nog steeds een keuze maken" zegt ze. Het kostte Philippine meestal een week om het beeldmateriaal van elke locatie te bewerken, maar sommige selecties waren uitdagender. "In Rwanda ging het om moeilijke onderwerpen, dus had ik twee weken nodig om een selectie te maken, omdat ik redelijk vaak even pauze moest nemen. Het was de meest [emotioneel] intense selectie die ik heb bekeken. Maar zelfs in Rwanda waren er soms grappige momenten over vrouwelijke seksualiteit en er is een soort balans tussen de serieuze en lichtere verhalen."
Thomas legt uit dat ze hebben gekozen om opnames te maken met het breedst beschikbare frame met de Canon EOS C300 Mark II, dat 4096x2160 is, met een beeldverhouding van 1,89. Dankzij dit bredere frame hadden de opnames meer achtergrond in vergelijking met beelden met ultrahoge definitie, met een beeldverhouding van 1,77. "Dus tijdens de postproductie verwerken we de film in 1,77 en kunnen we in elke scène een beetje pannen," zegt Thomas, om de compositie te verbeteren of variatie aan te brengen – misschien om bij emotionele momenten stil te blijven staan – zelfs zonder te pinchen om (in feite) in te zoomen op het onderwerp.
Als ze over de emotionele impact van haar rol nadenkt, zegt Philippine: "Ik denk dat het een waarschuwingssignaal zou zijn als ik niets meer zou voelen. Ik ben blij dat ik empathie heb voor de onderwerpen. Wat grappig is, is dat ik soms empathie heb voor dingen die ik zelf niet heb meegemaakt, zoals het verliezen van je kind. Ik heb geen kinderen, maar dat is het enige waardoor ik elke keer weer moet huilen. Er zijn momenten waarop ik meer afstand kan nemen, zelfs als ik weet dat wat ik bekijk interessant is. Het is net als vrienden maken. Soms is er chemie tussen mensen en soms niet."
In aanvulling op de interviews is er locatiemateriaal geschoten, die context biedt bij de interviews. Dit is bijvoorbeel het huis van een van de vrouwen, of haar werkplek, of een andere plek die voor haar van belang is. De teams kregen de instructie om deze foto's, indien mogelijk, buiten te maken bij natuurlijk licht, in de vroege ochtend of avond in plaats van bij volledig daglicht. Ze werden gevraagd om een opname van één minuut te maken, waarbij het onderwerp iets aan het doen was, daarmee moest stoppen en in de camera moest kijken.
Het protocoldocument stelde bijvoorbeeld voor: 'Een vrouw die in de velden werkt' kan groenten oprapen voordat ze opstaat en in de camera kijkt. Of een danseres kan een aantal danspassen doen, vervolgens stil gaan staan en in de camera kijken. Tijdens de bewerking kon vervolgens een overgang worden ingevoegd voor het interview, dat steeds frontaal werd gefilmd.
De teams werd ook gevraagd om een time-lapsevideo te maken van de voorbereidende fasen van de opname: de interviewer die de geïnterviewde ontmoet, de studio die wordt opgezet, de mensen die komen en gaan, en de activiteiten achter de schermen. Het idee was om dit beeldmateriaal beschikbaar te hebben voor gebruik in de bewerking om de diversiteit aan plaatsen en ontmoetingen te laten zien, waarbij het dagelijkse leven op de achtergrond van het interview te zien is.
Deze context- en locatieopnamen zijn gemaakt in sterk wisselende lichtomstandigheden, met een breed scala aan camera's (meestal een Canon EOS C300 Mark II of EOS 5D Mark IV), en soms zelfs met drones. "We filmden zo veel verschillende situaties dat we de camerakeuze moesten aanpassen voor elke opnamesessie," merkt Thomas op en dat betekende voor hem een "postproductie-uitdaging en niet zo'n kleine ook!" De enige algemene vereisten waren om opnamen te maken in een verhouding van 1,89 en een resolutie van minimaal 4K.
Thomas legt uit dat al deze zeer uiteenlopende beelden ter bewerking naar Apple ProRes 422 zijn getranscodeerd, in 2048x1080-indeling, dat wil zeggen, met behoud van de oorspronkelijke verhouding van 1,89.
"We hebben veel kleurcorrectietests uitgevoerd op het oorspronkelijke beeldmateriaal, maar ook in het 2K-bewerkingsformaat, omdat we mogelijk direct in deze indeling moeten werken voor sommige webvideo's. De interviews hebben een zwarte achtergrond, maar de meeste codecs kunnen de details vernietigen die we nodig hebben in het zwart." En omdat er dus zoveel uur aan beeldmateriaal was, waren er codecs nodig die hanteerbare bestandsgrootten zouden produceren. Gelukkig is de oorspronkelijke video-indeling van de Canon EOS C300 Mark II, XF-AVC, met 410 megabits per seconde "de perfecte balans tussen kwaliteit en grootte," aldus Thomas.
"Voor de bewerkingsindeling" vervolgt hij, "zou het normaal zijn geweest om zijn eigen DNxHD/HR-codecs te gebruiken, omdat we bewerken in Avid Media Composer. Maar de meeste opties hiervan zijn 8-bits codecs (behalve de grootste, maar ze produceren bestanden die te groot zijn). Om die details in het zwart te behouden, moesten we 10-bits codecs gebruiken (maar niet te groot). Apple ProRes 422 heeft de verhouding tussen grootte en kwaliteit die perfect aansluit op onze behoeften."
Bij een normale opname kan het filmteam uit verschillende mensen bestaan: een camera-assistent en een cameraman of -vrouw, in aanvulling op een cameraregisseur en de regisseur. In het geval van de interviews voor Woman was er meestal maar één cinematograaf aanwezig, om de sfeer op de set zo intiem mogelijk te houden. Omdat de postproductie zo veeleisend is, zegt Thomas dat er naast hem als postproductieregisseur, zes bewerkingsassistenten zijn.
Uiteindelijk voldoen alle technische overwegingen aan de behoeften van de regisseur. Met al zijn ervaring met Yann maakt Thomas een veelzeggende observatie: "Yann is vooral een fotograaf. Hij drukt zich dus uit met beeld. Voor het postproductieteam is een van onze uitdagingen om hem zo snel mogelijk de dailies te laten zien."
"Het is altijd goed om Yann erbij te hebben, zodat wij als postproductieteam ons niet alleen op de technische aspecten van een beeld kunnen richten, maar ook altijd op de emotie erin."
Geschreven door
De onmisbare uitrusting voor het filmen van een internationale documentaire
De EOS C300 Mark II legt prachtig 4K/Full HD-video vast met een ongelofelijk dynamisch bereik van wel 15 stops. De XF-AVC-indeling met 410 megabits per seconde "is de perfecte balans tussen kwaliteit en formaat", zegt Thomas Lavergne, regisseur van post-productie voor Woman.
Deze full frame DSLR met 30,4 Megapixel legt zelfs bij extreme contrasten ongelofelijke details vast. De 4K-video levert opnamen in ultrahoge resolutie in de DCI-standaard (4096x2160). Dit was de B-camera voor Woman, waarbij Canon Log opnamen leverde die zo dicht mogelijk bij de opnamen van Cinema EOS-camera's lag, met een groot dynamisch bereik.
Een krachtig telezoomobjectief met een duurzaam ontwerp, een 4-stops beeldstabilisator en UD-objectiefelementen (Ultra-low Dispersion) voor hoog contrast en natuurlijke kleuren. In het opnameprotocol voor Woman werd dit objectief gebruikt in combinatie met de C300 Mark II, op 2,6 meter afstand van de stoel van de persoon die werd geïnterviewd.
Een professioneel 200-400 mm f/4-objectief met ingebouwde 1,4x-extender die de brandpuntsafstand vergroot tot 280-560 mm. Een 4-stops beeldstabilisator voor haarscherpe beelden en intuïtieve knoppen voor verbeterde handzaamheid. Dit objectief is gebruikt door het Woman-team voor het vastleggen voor sommige van de omgevingsbeelden in de openlucht.
ARTIKEL
La fotoperiodista Ilvy Njiokiktjien nos habla de «Born Free», su proyecto multimedia de una década, realizado con la EOS 5D Mark IV de Canon.
ARTIKEL
De filmmaker praat over haar visie voor Woman, die ze samen met Yann Arthus-Bertrand heeft geregisseerd en geproduceerd.
ARTIKEL
Van de camerapositie tot het stellen van moeilijke vragen: ontdek hoe het Woman-team de diepgaande interviews heeft afgenomen.
VERHALEN
Director of Photography Tristan Oliver onthult hoe deze stop-motion speelfilm is gemaakt en waarom er 80 krachtige Canon DSLR's aan te pas kwamen om de film op te nemen.
Klik hier voor inspirerende verhalen en het laatste nieuws van Canon Europe Pro
Canon