Als het zover is, gaat het er in het hoofd van Tom niet om of zijn camera werkt maar of hij die ene belangrijke foto niet zal missen. "Een van de meest gedenkwaardige avonden van mijn carrière was in november 2003 in Sydney, Australië", vertelt hij. "Het was de finale van de Rugby World Cup 2003, waarbij Engeland tegen Australië speelde. Ik had Engeland nog nooit iets groots zien winnen, of het nu om cricket, voetbal of rugby gaat...
"Het was een spannende wedstrijd, die eindigde in een verlenging. Ik liep langs de zijlijn en fotografeerde alles, en ik was ontzettend moe toen de verlenging kwam. Het regende dat het goot en ik was hevig aan het zweten, maar ik wist dat het waarschijnlijk op maar één trap zou aankomen.
"De bal kwam terug naar Jonny Wilkinson. Om de een of andere reden, ik weet nog steeds niet waarom, heeft hij zijn rechtervoet die tevens zijn zwakke voet is, gedraaid en daarmee geschopt. De bal ging naar boven en tussen de palen door, en Engeland had de World Cup gewonnen. Het was een ongelooflijk gevoel.
"Alle spelers waren aan het feestvieren met de trofee, maar ik wist dat dit het verhaal van Jonny Wilkinson was. Hij is een introvert persoon en de enige speler van het hele Engelse team die niet in de buurt van de trofee is gekomen.
"Dus ik dacht: 'hoe kan ik dit illustreren?' En toen zag ik hem naar de kleedkamer lopen. Hij was de eerste speler die op deze avond het veld verliet. Ik zag allemaal fans met uitgestrekte armen over de spelerstunnel hangen en wachten om hem te begroeten. Ik liep met een groothoekobjectief achter hem aan en kon slechts één frame vastleggen terwijl hij door de tunnel liep, voordat de persvoorlichter voor me ging staan en zei: 'Nu is het genoeg'.
"Ik had niet meer dan één frame nodig om het verhaal te vertellen. Ik wist het direct toen ik de foto gemaakt had."