In gesprek: sport ontmoet wildlife

Hoewel het onderwerp compleet verschilt – een spits in volle vaart op weg naar het doel of een roofvogel in duikvlucht – zijn er onmiskenbare overeenkomsten tussen de werelden van sport- en wildlifefotografie. In beide gevallen is enige planning vereist, maar ook het vermogen om snel te reageren in onvoorspelbare situaties.

Om eens te kijken naar de overlappingen tussen deze genres nam de Zwitserse Canon Ambassador en actiesportfotograaf/videograaf Martin Bissig onlangs de rol van redacteur/gastheer op zich voor Canon's podcast Shutter Stories om drie andere Canon Ambassadors uit de wereld van sport en wildlife te interviewen. Hij sprak met Maxime Aliaga, een Franse wildlifefotograaf die de wereld afreist en natuurbeschermingsorganisaties helpt; Eddie Keogh, een Britse sportfotograaf met meer dan 30 jaar ervaring in het vastleggen van diverse evenementen waar actie de boventoon voert; en Lucia Griggi, een Brits-Italiaanse wildlife- en reisfotograaf die begon met het fotograferen van surfers en nu gespecialiseerd is in poolgebieden, inclusief onderwater- en luchtfotografie.

Alle vier professionals werken met het EOS R System van Canon. Maxime en Martin hebben hun Canon EOS R geüpgraded naar een Canon EOS R5, Lucia is pas terug van haar eerste shoot met de Canon EOS R3 in Alaska en Eddie werkt ook met een EOS R3.

Hier gaan ze in gesprek over de vaardigheden die in beide genres vereist zijn, wat erbij komt kijken om een topfoto te schieten en welke invloed het EOS R System heeft op hun manier van fotograferen.

Maxime: Voor mij gaat het ook om de 'wauw'-factor: een foto die een emotie losmaakt. Als wildlifefotograaf wil ik bewustzijn creëren, dus ik vind het geweldig wanneer een foto interesse of nieuwsgierigheid opwekt.

Martin : Veel van mijn actiefoto's zijn niet gepland en ik maak graag spontane opnamen. Wat jij, Eddie?

Eddie: Er zijn veel variabelen om rekening mee te houden, ook voordat de wedstrijd begint, maar het mooie van sport en wildlife is dat je nooit weet wat er gaat gebeuren. Dat is een van de dingen die wij leuk vinden aan dit vak, denk ik.

Martin: Kun je je opnamen plannen wanneer je met dieren werkt, Maxime en Lucia?

Maxime: Ik probeer een goede locatie te plannen en een tijdstip waarop ik de meeste kans heb dat de dieren tevoorschijn komen, maar de opnamen zelf zijn een kwestie van geluk.

Lucia: Vroeger ging het prima als ik op het juiste moment op de juiste plek was, maar na mijn overstap van actiesport en surfen naar wildexpedities en reizen weet ik dat planning een integraal onderdeel is van een goede foto.

Martin: Lucia, zijn er overlappingen of leerelementen die je hebt meegenomen van je sportfotografie naar je wildlifefotografie?

Lucia: Inzicht in de wilde dieren is essentieel en dat geldt ook voor surfen. Je moet de verrichtingen van de surfers begrijpen en kunnen voorspellen: hoe gaan ze zich positioneren in een golf en welke bewegingen gaan ze daarbij maken. Hetzelfde als met wilde dieren: elke kleine beweging van een beer bestuderen en weten wanneer hij zich op de zalm gaat storten, wanneer hij gaat aanvallen en hoe hij zich daarbij positioneert.

Martin: Dus qua planning maakt het niet veel uit of je een beer of een surfer fotografeert?

Lucia: Niet echt. Ik heb alleen liever een surfer die op me afkomt dan een beer! De stijl van fotograferen is erg vergelijkbaar, in die zin dat het onderwerp met een vaart jouw kant op komt en onvoorspelbaar kan zijn. De scherpstelling met oogdetectie maakt wel een groot verschil. Als ik het surfen opnieuw kon doen met de EOS R3 in plaats van mijn uitrusting van toen, zou ik nu vaker geluk hebben dan vroeger.

Eddie: Ik heb net een tennistoernooi gedaan met de EOS R3 en de gezichtsherkenning is onwerkelijk.

Martin: Ik wil graag horen waarom iedereen is overgestapt op spiegelloos. Voor mij ging het vooral om grootte en gewicht.

Lucia: Ik heb de EOS R3 en de RF 400mm F2.8L IS USM meegenomen [naar Alaska], dus het was nogal een uitdaging om de camera te testen op zo'n dure shoot. Ik droeg een waadbroek, het was ongemakkelijk, de adrenaline gierde door je lijf, het volgende moment kon je oog in oog komen te staan met een grizzlybeer – je kunt geen zware spullen meenemen. Gezichtsherkenning is absoluut baanbrekend. Zonder de gezichtsherkenning van de EOS R3 had ik waarschijnlijk 40-50% van de opnamen gemist. En dan de ergonomie: ik vond het geweldig dat hij zo licht is.

Maxime: Toen Canon met de EOS R kwam, wist ik dat dat de toekomst was. Ik vind het beeld graag in de zoeker, omdat ik in het bos veel met onder- en overbelichting werk. Hetzelfde met de EOS R5, maar nog beter: de camera voelt als een deel van mezelf. Ik hoef niet te zien waar ik op moet drukken of wat ik moet doen. Ik vertrouw enorm op deze camera.

Eddie: Dat je de belichting in de zoeker kunt zien. Wanneer je snel moet handelen en [de spelers] uit de schaduw het zonlicht in rennen, is het echt cool om de belichting te kunnen aanpassen terwijl je ze volgt. Je ziet precies wat het wordt. De framerate helpt echt, want wanneer iemand een doelpunt maakt, krijg ik nu niet twee frames maar minstens drie, soms vier. De ISO is ook gewoon waanzinnig. Niemand hoeft zich nog druk te maken over ISO.

Martin: Jullie favoriete objectieven, als sport- en wildlifefotografen, zullen wel behoorlijk lang zijn, neem ik aan. Welke gebruiken jullie het liefst?

Lucia: Mijn favoriete objectief zou de Canon EF 300mm f/2.8L IS USM zijn, maar nu kan ik gerust zeggen dat het de Canon RF 400mm F2.8L IS USM is. De brandpuntsafstand werkt prima voor mij.

Eddie: Mijn favorieten zijn, denk ik, de Canon EF 400mm f/2.8L IS III USM en de EF 200mm f/2L IS USM. Als je ze helemaal openzet, krijg je supermooi beeld en een prachtige achtergrond-bokeh.

Maxime: Ik ben dol op de Canon EF 600mm f/4L IS III USM en de Canon EF 400mm f/2.8L IS III USM, omdat de kwaliteit onvoorstelbaar is. Maar als ik het bij één objectief moet houden, kies ik de Canon RF 100-500mm F4.5-7.1 L IS USM. Dat is een heel scherp objectief en van heel goede kwaliteit. Hij biedt me veelzijdigheid.

Martin: Het is niet altijd makkelijk om met fotografie je brood te verdienen. Wat motiveert jullie om 's morgens uit bed te komen en je camera te pakken? [Voor mij], ik houd er gewoon van om op pad te gaan en foto's te maken. Het is een combinatie van mijn passies: sport, fotografie en reizen. Je geld verdienen met je passies is het grootste geschenk en dat inspireert mij elke dag weer.

Eddie: Ik houd nog steeds van wat ik doe. Ik houd nog steeds van foto's. Er is niets mooiers dan in de zoeker kijken en een prachtig beeld zien.

Maxime: Ik weet hoe dieren zich gedragen, hoe ze leven. Ik word bijna als een jager: ik speur naar het dier en denk als een dier, dat is een soort oergevoel. En dan is het een kwestie van delen, bewustzijn kweken en de pracht van de natuur laten zien.

Lucia: Als ik niet kon fotograferen, zou mijn leven niet echt een doeI hebben. Voor mij gaat het om teruggeven. Als wildlifefotograaf met een aantal van de meest kwetsbare ecosystemen als specialisatie doe ik als het ware een ooggetuigenverslag. Mijn manier om anderen te informeren die misschien niet het geluk hebben om naar al die afgelegen plekken te kunnen reizen.



Het gesprek tussen Martin, Lucia, Maxime en Eddie laat zien dat het, ongeacht jouw genre foto's of films, een waar geschenk is om je passie op een creatieve manier te uiten in je werk.