Hoe vertel je een verhaal in een fractie van een seconde?

Fotografen hebben een krachtig hulpmiddel in handen waarmee ze momentopnamen kunnen vastleggen. Het concept van het vertellen van een verhaal in enkele milliseconden is allesbehalve nieuw. Maar het vermogen om binnen een enkel frame meerdere verhalen te vertellen, emotie uit te drukken en geschiedenis vast te leggen, is een vaardigheid waaraan fotografen soms jaren schaven.

Dus hoe doen professionele fotografen dat? In aanloop naar de Redline Challenge van 2022, met als thema A Split Second Story, spraken we met vijf Canon Ambassadors met verschillende specialisaties om hun kijk op storytelling te bespreken en erachter te komen hoe ze in één foto de strekking van een verhaal kunnen vastleggen.

Het werk van documentairefotograaf Laura El-Tantawy, geboren in het Verenigd Koninkrijk als dochter van Egyptische ouders, vertelt vooral verhalen over identiteit en het gevoel erbij te horen. Helen Bartlett is een van de meest respecteerde familiefotografen van het Verenigd Koninkrijk. Ze maakt zwart-witfoto's in natuurlijke omgevingen om haar onderwerpen de ruimte te geven om hun vertaal te vertellen. De Keniaanse wildlifefotograaf Clement Kiragu staat bekend om zijn bijzondere foto's. Hij gelooft dat hij dieren een stem kan geven en met fotografie hun verhalen kan vertellen. De Pool Marcin Kin heeft de wereld rondgereisd om de complexiteit van extreme sporten vast te leggen. De laatste Ambassador die haar kijk op storytelling via foto's met ons deelt is de Zuid-Afrikaanse fotojournalist Gulshan Khan. Ze vraagt aandacht voor de problemen die ze in haar omgeving ziet, zoals plasticvervuiling, toegang tot water, veilige huisvesting en genderkwesties.

Laura weet als geen ander hoe ze met één foto een verhaal kan vertellen. Doordat ze opgroeide tussen twee culturen, voelde ze zich aangetrokken tot onderwerpen als gemeenschap en identiteit, die ze vaak tot uitdrukking bracht met abstracte en impressionistische foto's. Door deze krachtige thema's in haar werk ziet Laura het vertellen van verhalen meer als een emotioneel concept.

De bovenstaande foto van mensen op het Tahrirplein maakte Laura terwijl ze over de straten van Caïro uitkeek. Het was periode van politieke onrust en ze zag hoe vreemden zich koppels of kleine groepjes verzamelden. "Ik wilde uitdrukken wat ik voor mijn ogen zag gebeuren. Het gevoel van euforie, bijna alsof je aan het dromen bent. Ik voelde wat er aan het gebeuren was op dat moment en liet me leiden door de gebeurtenissen om me heen", zegt ze.

Marcin staat bekend om zijn kenmerkende foto's van extreme sporten. Wanneer hij een verhaal wil vertellen, zoekt hij naar unieke manieren om de snelheid van de sport te laten zien, bijvoorbeeld met water, modder of stofwolken. Marcin zegt: "Voor mij is de perfecte foto een foto waar je niet over hoeft te praten. Je hoeft er alleen maar naar te kijken om alle antwoorden te krijgen. Dat is een goede foto."

Hij vindt de bovenstaande foto zo mooi, omdat deze zoveel over de sport zegt. "Hard enduro is enorm technisch. Het is erg pittig en de snelheid maakt het riskant. Je moet weten wat je motor en je lichaam kunnen", zegt hij.

Marcin adviseert fotografen die het verhaal achter een sport willen vastleggen om er zo veel mogelijk over te weten te komen. Zo weet je wat je kunt verwachten. Een camera en objectief met beeldstabilisatie komen volgens hem ook heel erg van pas. Marcin stelt voor om het vastleggen van beweging te oefenen door bijvoorbeeld langs de kant van de weg foto's te maken. Hij kiest de kortst mogelijke sluitertijd en het grootst mogelijke diafragma van het objectief, en stelt vervolgens de ISO in op 6400 of hoger.

Helen haalt haar inspiratie uit de overtuiging dat elke familie haar eigen unieke energie heeft. Ze fotografeert op locatie en legt vluchtige momenten en emotie vast. Volgens Helen kun je op vele verschillende manieren verhalen vertellen: "Een verhaal kan een actie zijn, een interactie, een relatie tussen mensen. Een verhaal kan een belangrijk moment zijn, of juist het tegenovergestelde. Het kan een kind zijn dat een tegen een bal trapt, iemand die in de lucht springt of een blik tussen twee mensen."

Over haar foto van het jongetje in het zwembad zegt Helen: "Ik vind deze foto zo mooi omdat het de essentie van jeugdigheid laat zien. Hij duikt op uit het zwembad en springt zijn toekomst tegemoet. Hij slaat zijn vleugels uit."

Helen maakt zwart-witfoto's omdat ze gelooft dat deze foto's op de lange termijn de beste kwaliteit bieden. "Ik denk dat het me de beste kans geeft om een foto te maken die lang meegaat", aldus Helen. "Ik wil een verhaal vertellen over mensen en met zwart-witfoto's ga je wat mij betreft echt terug naar de essentie van een foto. Er zijn geen afleidingen."

Helen raadt aan om voor het maken van een foto een band met je onderwerp op te bouwen. "Je moet een band scheppen met je onderwerp. Pas als ze zich openstellen, kun je hun verhaal vertellen. Door die verhalen op deze manier zichtbaar te maken, krijgen we een idee wie de persoon in de foto is."

Gulshan wordt geroemd omdat ze met haar foto's problemen op het gebied van sociale rechtvaardigheid en mensenrechten onder de aandacht brengt. Ze zoekt verhalen die nog geen stem hebben gekregen en gebruikt haar werk om deze problemen aan de kaak te stellen. "Storytelling is waar fotografie om draait. Achter elke foto zit een verhaal. De foto staat niet op zichzelf", zegt ze.

Dezelfde logica is van toepassing op de bovenstaande foto die Gulshan maakte van salsadansers in Johannesburg. "Het is zo'n levendige, prachtige gemeenschap", zegt ze. "Ik voorspelde dat dit hét moment zou zijn en ik wachtte erop. Ik was zo zeker omdat ik helemaal was opgegaan in de ambiance. Ik had plezier, genoot van de muziek, de bewegingen en het dansen."

Op de vraag wat voor advies ze zou geven om verhalen te vertellen met foto's, antwoordt Gulshan dat het vastleggen van een vluchtig moment meestal niet betekent dat je ergens maar korte tijd bent. "Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar om die vluchtige momenten vast te leggen, is geduld vaak het toverwoord. Weet waar je je bevindt, stel jezelf voor en praat met de mensen. Je moet opgaan in de omgeving zodat je klaar bent wanneer het moment daar is." Ze stelt ook voor dat fotografen zichzelf uitdagen door een foto te maken met verschillende lagen details. Het evenwicht en het perspectief moeten het publiek stimuleren om telkens wanneer ze naar de foto kijken iets nieuws te zien.

Clement staat bekend om zijn meeslepende wildlifefoto's waarbij dieren vaak worden vastgelegd in de zachte nevel van een zonsondergang. Hij maakt ook regelmatig zwart-witfoto's.

Voor Clement is storytelling met foto's een vorm van communicatie. "Als je in een nationaal park een troep leeuwen tegenkomt, leg je hun interacties vast. Elke soort heeft namelijk zo zijn eigen familiedynamiek."

Het vertellen van verhalen met foto's is een kunstvorm. Het vergt vaardigheden, oefening en doorzettingsvermogen om storytelling te perfectioneren. Zoals onze vijf professionele fotografen hebben laten zien, bestaat er niet één manier om een verhaal te vertellen. Iedereen pakt het anders aan. Gulshan heeft tot slot nog wat advies: "Ik zou fotografen vooral willen meegeven: ken jezelf, vertrouw op je gevoel, volg de juiste stappen en probeer jezelf te verbeteren. Ken de mensen om je heen en wees empathisch en bedachtzaam tijdens je werk. Ik geloof dat je met deze authenticiteit de mooiste foto's kunt maken."