Hoe Samo Vidic de rauwe energie van wildwaterkajakken vastlegde met een DSLR

De ontbrekende sneeuw was niet het enige dat de shoot lastig maakte. De Sloveense kajakker Peter was enorm toegewijd. Zo stelde hij zelfs voor om zijn handschoenen uit te trekken bij een temperatuur van rond het vriespunt, omdat dit beter was voor de foto's. Maar Samo was bang dat hij misschien wel te veel van hem vroeg. "Hij vertrok enkele dagen na de shoot op trainingskamp naar Australië, dus ik wilde niet dat hij ziek zou worden", aldus Samo. "Als de kou hem te veel werd, stopten we onmiddellijk. We hadden een kleine hut voor hem geregeld met een verwarming zodat hij zich een half uurtje kon [opwarmen] voordat we weer verder gingen.

Het is vrij onwaarschijnlijk dat Peter voor elke willekeurige fotograaf deze ontberingen zou ondergaan, waarbij hij het risico liep om ziek te worden en zijn traingingsschema in gevaar te brengen. Maar Peter en Samo kennen elkaar al tien jaar en vertrouwen elkaar volledig. "Peter vertrouwt me als ik zeg dat de risico's het waard zijn", zegt Samo.

Samo gebruikte een opstelling met drie lampen: een achtergrondlamp, een hoofdlamp gericht op Peter en een andere gericht op het water, terwijl Peter keer op keer een gebied van 10 tot 15 meter op de wildwaterbaan aflegde. Hoewel de camera prima kon worden bediend met de wireless transmitter, leverde het licht in eerste instantie problemen op.

De hoge framerate van de Canon EOS-1D X kwam enorm van pas als er problemen waren met de transmitter, omdat Samo hiermee de kans op goede foto's tussen een paar missers vergrootte. Voor zijn laatste foto's gebruikte hij een belichting van 1/250 sec bij ISO400, f/7.1. In tegenstelling tot zijn vorige mountainbike-shoot gebruikte Samo geen tablet om de foto's op afstand te bekijken, maar bekeek hij de foto's op het LCD-scherm van zijn camera.

"Toen we eenmaal twee goede foto's hadden, was de druk eraf en konden we wat dingen uitproberen", zegt hij. Hij richtte de lens voornamelijk op Peter en zo min mogelijk op de omgeving, want die had weinig toegevoegde waarde. "Elke sport heeft bepaalde acties of bewegingen en ik bespreek de goede en slechte [lichaamsposities] met de atleet. Als hij de peddel niet in het water heeft, levert dat een saai beeld op. Ik wilde een foto van hem maken waarbij hij zijn arm boven zijn hoofd houdt, maar hij zijn gezicht niet bedekt."

Ondanks een aantal hindernissen, wist Samo toch 20 prachtige foto's te maken. Maar hij vindt het toch erg jammer dat er geen sneeuw viel. "In de foto's zie je veel opspattend water, dat is prachtig. Maar met sneeuw was ik zo veel blijer geweest", zegt hij.

Samo's advies voor het maken van kajakfoto's is om een duidelijk beeld van het resultaat in je hoofd te hebben. Samo: "Denk aan wat je precies wilt bereiken en probeer je plan uit te voeren, bij voorkeur in de zomer. Dat is eenvoudiger voor zowel de fotograaf als de atleet." "Je bent natuurlijk gesteld op je apparatuur, dus je moet voorzichtig te werk gaan als je in de buurt van water werkt. Test een aantal keer de camera in het met water met de behuizing om er zeker van te zijn dat deze waterdicht is. De behuizing is wat onhandig, maar de foto's zien er op grootformaat echt ongekend mooi uit."