Big Cat Tales: het fotograferen van wildlife in Afrika met DSLR-camera's en de Canon EOS C300 Mark II

Toen het lang verwachte vervolg op de serie Big Cat Diary uit 1999 werd uitgezonden op Discovery Channel, kregen fans een geheel nieuw beeld van leeuwen, luipaarden en cheeta's te zien. De oorspronkelijke crew, Jonathan Scott en Angela Scott, gebruikte Cinema EOS-camera's en Canon DSLR-camera's om sneller te filmen en te fotograferen, om dichterbij te kunnen komen en de wereld van grote katachtigen te tonen zoals we die in Big Cat Tales nooit eerder hadden gezien.

"Ik ben altijd gek op avontuur geweest en ik ben altijd op avontuur gegaan", vertelt Jonathan Scott. "Afrika was dus precies wat ik zocht. Het bood me de mogelijkheid om een wild leven te leiden." Samen met zijn vrouw, collega-fotograaf Angela Scott, heeft hij een unieke carrière opgebouwd als zoöloog, natuurbeschermer, tv-presentator van natuurdocumentaires en bekroond wildlifefotograaf.

Jonathan is geboren en getogen in het Verenigd Koninkrijk, maar Afrika vormt al 44 jaar zijn thuis. In de beginjaren '80 begon hij natuurdocumentaires te presenteren en werd hij bekend met programma's als Flamingo Watch (1995) en Big Cat Diary (1996-2008). Samen met Angela heeft hij ook 35 boeken over wildlife samengesteld. Toch zijn Jonathan en Angela van origine fotografen, een beroep dat ze nog steeds uitoefenen. Beide hebben afzonderlijk de felbegeerde Wildlife Photographer of the Year-prijs gewonnen.

In dit interview spreekt Jonathan over zijn fascinatie met de Afrikaanse natuur en de Cinema EOS camera’s, DSLR-camera's, CN-E-objectieven en objectieven uit de L-serie. Met deze apparatuur kan hij lange dagen maken, opnamen maken bij weinig licht en cheeta's fotograferen die 100 km per uur rennen.

Wanneer heb je van fotograferen je beroep gemaakt?

"Toen ik in 1977 in het Maasai Mara-natuurreservaat kwam wonen, begon ik fotografie serieuzer te nemen. Ik begon iedere cent die ik overhield aan nieuwe camera's en objectieven te besteden. Angie en ik hadden het geluk dat we naam hadden gemaakt met bestsellers als The Marsh Lions (1982) en The Leopard's Tale (1985). Door deze boeken begonnen digitale bibliotheken interesse te krijgen in onze foto's. Ons leven is pas echt veranderd toen we de Overall Award wonen in de prestigieuze wedstrijd Wildlife Photographer of the Year (ik in 1987 en Angie in 2002). We zijn er ontzettend trots op dat wij als enige stel in de geschiedenis van deze wedstrijd deze prijs hebben gewonnen."

Wat maakt grote katachtigen zo bijzonder om te fotograferen?

"Ik denk dat het een soort 'Beauty & the Beast'-idee is. En ze zijn zo verschillend. Leeuwen, luipaarden en cheeta's zien er zo anders uit en ze reageren ook anders. De combinatie van hun buitengewone schoonheid met die duizelingwekkende explosie van snelheid en kracht wanneer ze aan het jagen zijn geeft je het gevoel dat je leeft. Het maakt iets heel diep in mij wakker. Angie houdt van het sociale karakter van leeuwen, van het zusterschap. Ze voelt zich met hen verbonden, terwijl ik van het solitair levende luipaard houdt vanwege zijn zelfstandigheid en zijn aanpassingsvermogen. Maar niets is zo indrukwekkend als een cheeta die met zo'n 100 km per uur achter een prooi aangaat of de titanenstrijd tussen een troep leeuwen en een mannetjesbuffel."

"Angie gebruikt de Canon EF 600mm f/4L IS II USM en de EF 800mm f/5.6L IS USM. Zo kan ze dichtbij komen zonder de grote katachtigen te storen. Ze is ook enthousiast over de veelzijdigheid van de EF 100-400mm f/4.5-5.6L IS II USM. Dit objectief kan tot op een meter scherpstellen en is vlijmscherp dankzij de geweldige beeldstabilisatie. Angie gebruikt de 600mm soms met de haarscherpe Extender EF 1.4x III. Het lichtverlies van één stop is geen probleem omdat je de ISO kunt verhogen. Voor de grote objectieven gebruikt Angie twee videosteunen die over een baan in de rand van de terreinwagen worden bewogen."

Jullie hebben van 1996 tot 2008 aan de serie Big Cat Diary gewerkt. Hoe is het idee voor jullie nieuwe serie, Big Cat Tales, ontstaan?

"In 2016 werkten we met regisseur Abraham Joffe aan zijn enorm populaire serie Tales by Light. Hij vroeg of we ook samen aan een nieuwe tv-serie wilden werken die in de Maasai Mara opgenomen zou worden. In eerste instantie hebben we ‘nee' gezegd. We hebben in elk geval gezegd dat we erover na zouden denken. We zijn allebei de 65 gepasseerd. We zullen nooit stoppen met werken of fotograferen, maar we vonden dat de tijd rijp was om ‘met pensioen te gaan’. Maar we veranderden al snel van gedachten. Uit de populariteit van Big Cat Diary bleek wel dat er nog altijd grote belangstelling was voor spannende verhalen over de grote katachtigen van Afrika. Samen met Abe konden we een nieuwe serie gaan maken, waarin hij de productie voor zijn rekening zou nemen en wij een bijdrage zouden leveren met ons talent voor verhalen vertellen."

Hoe heb je je werk als presentator en fotograaf weten te combineren?

"Zowel Angela als ik presenteerden programma's samen met onze Maasai-vriend Jackson ole Looseyia. Het is zo belangrijk dat Kenianen zich verbonden voelen met hun prachtige wildlife-erfgoed. Niet alleen uit economisch en ecologisch gewin, maar ook gewoon om de schoonheid van hun natuur en cultuur in ere te houden. Door Jackson bij de programma's te betrekken, lieten we Kenianen zien dat ook zij dit soort werk kunnen doen. Zo kunnen ze hun positie versterken en dat is heel belangrijk voor hun zelfvertrouwen. Angie vervulde een dubbelrol als fotograaf en wildspotter. Ze heeft zoveel ervaring dat ze de perfecte persoon is om te multitasken."

Welk effect heeft de nieuwe technologie gehad op de manier waarop jullie serie is gefilmd?

"We hebben 10 jaar geleden voor de laatste keer een serie als deze gefilmd. Sinds die tijd is de cameratechnologie enorm verbeterd. De nieuwe serie lijkt veel meer op een bioscoopfilm en is episch van stijl. De productie oogt modern door het gebruik van drones waarmee het landschap en de presentatoren in de rijdende terreinwagen zijn gefilmd."

Welke Canon-apparatuur hebben jullie bij het filmen gebruikt?

"Abe's team heeft in iedere wagen EOS C300 Mark II-camera’s gebruikt om de presentatoren te filmen. Het dynamisch bereik, de prestaties bij weinig licht, de 4K-resolutie en onboard XLR maakten deze camera tot een goede keuze. Voor binnenopnamen gebruikten we meestal de EF 16-35mm f/4L IS USM en de EF 11-24mm f/4L USM als we in hele krappe ruimtes moesten werken. We hebben ook Cinema-objectieven gebruiken: de Canon CN-E 14mm T3.1 L F Cinema Prime en de CN-E 24mm T1.5 L F.

"Voor buitenopnamen gebruikten we de EF 70-200mm f/2.8L USM en de EF 100-400mm f/4.5-5.6L IS II USM en twee fantastische Cinema-objectieven: de CN-E 30-300mm T2.95-3.7 L SP Cinema Zoom met PL-vatting en het CN20x50 IAS H E1/P1 Cine-servo-objectief."

Wat was het beste objectief om wildlife te filmen?

"De CN20x50 IAS H E1/P1 met een brandpuntsafstand van 50-1000mm. Dit objectief werd onze favoriet. Dankzij zijn ongeëvenaarde brandpuntsbereik en ongekende scherpte viel niets buiten bereik. Door de fantastische kenmerken van dit objectief konden we ongelofelijk mooie opnamen maken van de grote katachtigen, vooral van jagende cheeta's."

Wat waren voor jullie de hoogtepunten tijdens het maken van de serie?

"Ik vond het persoonlijk geweldig om aan een nieuwe televisieserie te kunnen werken. Ik ben gek op het maken van films en op het vertellen van verhalen, en ik vind het heerlijk om weken achter elkaar in de wildernis door te brengen. Hierdoor raak je verankerd in je omgeving en leer je het individuele karakter van onze grote katachtigen goed kennen. Voor Angie was het hoogtepunt dat zij tijd kon doorbrengen met onze oude vrienden: een troep leeuwen die de Marsh Pride wordt genoemd. We wilden de programma's niet alleen visueel aantrekkelijk maken, maar ook van een krachtige verhaallijn voorzien. Daarom waren we bereid om iedere dag van 5:00 tot 20:00 uur - en soms nog later - door te werken. Maar ook de Keniaanse autoriteiten hebben ons ontzettend goed geholpen en aangemoedigd. Iedereen heeft ons gesteund en dat had een sneeuwbaleffect."