De in Schotland geboren fotograaf Liam Wong reisde in 2014 veel als art director voor een videogamebedrijf. Om zijn reizen vast te leggen en zijn familie te laten zien waar hij allemaal aan werkte, begon hij foto's te maken met zijn smartphone. Inmiddels is Liam een internationaal gevierd fotograaf. Zijn levendige, contrastrijke stadsgezichten van Tokio bij nacht zijn online miljoenen keren bekeken en zijn via crowdfunding tot stand gekomen boek TO:KY:OO is drie keer uitverkocht. Hier bespreekt hij de inspiratie achter het project en hoe hij de Canon EOS 5D Mark IV gebruikte om de Japanse hoofdstad bij nacht vast te leggen.
Aanvankelijk was fotografie slechts een hobby voor Liam, maar in 2015 kocht hij zijn eerste spiegelreflexcamera, een Canon EOS 5D Mark III, de voorganger van de Canon EOS 5D Mark IV. Nadat hij Memories of Tokyo had gezien, de cinematografische reis van Miguel Santana door de stad in de lente, voelde Liam zich zowel technisch als creatief geïnspireerd. "Ik voelde me erdoor gemotiveerd", herinnert hij zich. "Ik dacht, wow, dat wil ik ooit een keer bereiken."
Toen Liam voor zaken in Tokio was, begon hij te fotograferen en te delen wat hij tegenkwam. Hij stapte over op een Canon EOS 5D Mark IV en naarmate hij meer ervaring en onlinevolgers kreeg, zag hij welke onderwerpen de meeste indruk maakten bij zijn publiek. Zo kon hij zijn werk verfijnen tot een serie levendige stadsgezichten in de avond: contrastrijke beelden vol neonverlichting die de sfeer van de stad middels haar architectuur, stijl en bevolking weerspiegelen.
ARTIKEL
Scifi-stadsgezichten: beelden van Tokio bij nacht onder neonverlichting
Contrasten vastleggen
Liams publiek heeft dan wel bijgedragen aan de richting van zijn onderwerp, zijn stijl was toch echt uniek voor hemzelf: een samensmelting van zijn passie voor videogames, film, architectuur, kleur en grafisch ontwerp. Cyberpunkmotieven zoals neonverlichting, nachtelijke scènes en regen vormen een achtergrond voor de gebouwen van Tokio en het opvallende gebruik van licht, kleuren en contrast creëert impact.
"Als iemand mijn beelden ziet, wil ik dat hij of zij weet dat het mijn werk is", zegt Liam. "Ik laat me inspireren door regisseurs als Wong Kar-Wai, Ridley Scott en Gaspar Noé en door films die zodanig met kleur spelen dat het allemaal heel surreëel aanvoelt. Er zijn een hoop verwijzingen naar cyberpunk omdat ik een videogame-achtergrond heb", vervolgt hij. "Ik wil ook graag de tegenstellingen tussen oude en nieuwe architectuur vastleggen om een gevoel te geven van hoe iets door de jaren heen kan veranderen."
Unieke locatie
Om de onderwerpen te vinden die hij wilde fotograferen, zocht Liam Google Maps af naar interessante gebouwen of structuren en gebruikte hij Street View om de beste opnamehoeken te vinden. "Ik zag dan een interessant beeld vanuit een steegje en markeerde het op de kaart, zoals je in een videogame zou doen, een soort referentiepunt", vertelt Liam. "Ik liep uren lang, deed wel 40.000 tot 50.000 stappen."
Toen hij de bekendste punten van Tokio had gehad, zocht hij minder bekende onderwerpen op om een meer genuanceerd beeld van de stad te geven. "Ik stapte in een trein en stapte op een willekeurig station uit", zegt hij. "Of ik vroeg taxichauffeurs of mensen die het daar kennen of er iets was wat ik waarschijnlijk nog niet eerder had gezien." Als hij dan eenmaal daar was, fotografeerde Liam het vanuit verschillende hoeken, net zo lang tot hij tevreden was over wat hij had gemaakt.
Heb je Canon-apparatuur?
Gehuld in duisternis
Zijn reizen door de stad vonden meestal 's nachts plaats. Dit was deels om het nachtelijke aspect van zijn cyberpunkesthetiek te kunnen overbrengen, maar het was ook een opzettelijke tactiek vanuit een compositiestandpunt. Hij wilde Tokio met zo min mogelijk afleidingen laten zien. Hij maakt eenvoudige composities met het brandpunt in het midden of aan één kant. Hij zorgt dat er een minimum aan onderwerpen op het beeld staan, al voegt hij ze soms juist toe om te laten zien hoe groot of klein iets is.
In een stad met negen miljoen inwoners zorgen momenten in de nacht voor meer helderheid. De Canon EOS 5D Mark IV bood de creatieve flexibiliteit die Liam zocht en door af te wisselen tussen de Canon EF 24-105mm f/4L IS II USM, Canon EF 24-70mm f/4L IS USM, Canon EF 70-200mm f/2.8L IS II USM en de Canon EF 35mm f/1.4L II USM kon hij uiteenlopende manieren van werken in de stad onderzoeken.
De donkere kant: fotografie bij weinig licht
Liams uitrusting heeft hem tevens geholpen de technische uitdagingen van het project te overwinnen. Het voornaamste obstakel was het licht. Om te zorgen dat zijn beelden scherp waren, moest hij vaak een kleiner diafragma kiezen. Hiervoor gebruikte Liam de bracketingfunctie op zijn Canon EOS 5D Mark IV. Zo legde hij beelden met verschillende belichtingen vast voor meer flexibiliteit tijdens de nabewerking. En soms gebruikte hij een flitser op afstand.
Hij kreeg ook te maken met omgevingen met een breed dynamisch bereik. Bijvoorbeeld fel verlichte uithangborden naast donkere steegjes. Dit kan leiden tot verlies van details in schaduwen en hooglichten. Wanneer dit probleem zich voordeed, onderbelichtte Liam zijn opnamen met opzet door zijn Canon EOS 5D Mark IV in te stellen op Auto ISO maar deze te beperken tot ISO2000. Dit zorgde ervoor dat de hooglichten niet overbelicht waren. Tegelijkertijd zorgden de prestaties van de camera bij weinig licht en de superieure automatische meetfunctie ervoor dat hij nooit hoefde in te leveren op details in schaduwpartijen. "Ik hoefde niet na te denken over hoe donkere partijen of hoe verlichting eruit zouden zien en ik kon er zelfs meer details uithalen", zegt hij. Door de belichting iets te verschuiven tijdens de nabewerking, kreeg Liam perfect belichte opnamen, ongeacht hoe extreem de lichtomstandigheden waren.
Bewegingen onscherp maken
Liam gebruikte langere sluitertijden voor zijn cyberpunkachtige onscherpe regeneffecten, maar wilde geen onscherpe voorbijgangers in zijn beeld. "Om regen én bewegende mensen te fotograferen, gebruikte ik een sluitertijd tussen 1/50 en 1/100 sec", legt hij uit. In de vroege uurtjes, als de straten leger waren, kon hij de regen onscherper maken door nog langere sluitertijden te gebruiken. "Dan werkte ik meestal met 1/30 sec uit de hand."
Wanneer je een langere sluitertijd gebruikt, kan stabiliteit een rol gaan spelen en daarom gebruikte Liam soms een statief, maar dat was niet altijd een optie als hij lange afstanden moest lopen. De beeldstabilisatietechnologie in twee van zijn favoriete objectieven, de Canon EF 24-105mm f/4L IS II USM en Canon EF 70-200mm f/2.8L IS II USM hielpen hem als hij uit de hand werkte, en daarnaast trainde hij zichzelf zo stil mogelijk te kunnen staan. "Ik probeerde zelf het statief te zijn en deed er alles aan om mezelf te stabiliseren", zegt hij. "Ik kan nu met kortere of langere sluitertijden werken zonder erover te hoeven nadenken."
Cinematografische kleuren
Liam bewerkte zijn RAW-bestanden in Adobe® Photoshop® en in het begin gebruikte hij zijn kennis van grafisch ontwerp en kleurtheorie om de impact van zijn beelden te versterken door kleuren compleet te veranderen en videogame-effecten toe te voegen voor een nog sterkere cyberpunkuitstraling. "Fotografen proberen bijvoorbeeld altijd chromatische aberratie uit beelden te verwijderen, maar soms voegde ik die juist toe", zegt hij.
In de loop van de tijd is Liams aanpak wat zachter geworden. "Tegenwoordig ga ik voor een meer cinematografische stijl", zegt hij. "Ik verschuif kleuren soms een beetje om het beeld een koelere of warmere uitstraling te geven of ik haal kleuren er helemaal uit."
In 2018 publiceerde Liam met behulp van crowdfunding zijn boek, TO:KY:OO (2019) dat de vroege periode van het project laat zien. Het publicatieproces was noch snel noch eenvoudig, maar Liam heeft het toch als overweldigend positief ervaren. "Fysieke publicatie heeft mijn werk beschikbaar gemaakt voor mensen die geen internet gebruiken", zegt hij. "Ik hoop dat mijn boek mensen die niet konden reizen vanwege de COVID-19-pandemie heeft geholpen naar de toekomst te kijken."