De in Rusland geboren freelance fotojournalist Ksenia Kuleshova heeft een aangeboren nieuwsgierigheid naar verhalen, die haar een bloeiende carrière heeft gegeven. Ze begon haar professionele loopbaan in public relations in Moskou, maar veranderde in 2011 van richting. "Fotografie was nooit mijn droom," zegt ze. "Het was geen liefde op het eerste gezicht. Ik had een opleiding gevolgd in public relations en werkte hier ook in, maar ik voelde me opgesloten en dacht: 'Wat kan ik doen?' Ik besloot naar Europa te verhuizen en koos voor Duitsland." Toen ze zich inschreef voor de opleiding fotojournalistiek en documentairefotografie aan de universiteit voor toegepaste wetenschappen en kunst in Hannover, besloot Ksenia niet één maar twee nieuwe talen te gaan leren: Duits en fotografie.
De 32 jaar oude Canon Ambassador, die ook deelnam aan het Canon Student Development Program in 2017, heeft sindsdien publicaties gekregen in The New York Times en The Wall Street Journal. Ze is nu bezig met een masteropleiding fotografie aan de universiteit voor toegepaste wetenschappen en kunst in Dortmund. Haar loopbaan is, zelfs toen ze nog studeerde, gevormd door unieke persoonlijke documentaireprojecten die beloond werden met prijzen zoals de 2020 W. Eugene Smith-beurs voor fotografiestudenten. Hier bespreekt Ksenia haar carrière tot nu toe. Ook deelt ze hoe je volgens haar succesvol kunt zijn in de fotojournalistiek.
Ksenia Kuleshova: van Canon-student tot Canon Ambassador
Hoe heb je fotografie ontdekt en waarom trok het je aan?
"Mijn vader hield van fotografie. Toen ik oude filmrolletjes van hem bekeek, kwam ik erachter dat hij mijn hele kindertijd had gefotografeerd. Toen ik naar Duitsland besloot te verhuizen, begon ik na te denken over wat ik wilde gaan studeren. Op dat moment sprak ik geen Duits, dus ik wist dat ik geen rechten of geneeskunde kon gaan studeren. Maar ik heb altijd al interesse voor kunst gehad. Ik vond een universiteit die mij aansprak en het programma voor fotojournalistiek en documentairefotografie klonk erg interessant. Ik vond het mooi dat het niet alleen over fotografie ging, maar vooral ook over het vertellen van verhalen."
Wat heb je als student gedaan om je carrière op gang te brengen?
"Ik had mijn mindset al veranderd van student naar professional toen ik nog in Moskou zat. Na de verhuizing besefte ik dat het tijd was om in mezelf en mijn toekomstige verhalen te investeren. De eerste vier jaar aan de universiteit in Hannover besteedde ik aan het ontdekken van wie ik was. Het was voor mij belangrijk om mezelf als persoon te ontwikkelen om interessant en eerlijk werk te kunnen maken. Ik heb veel gereisd en een heleboel evenementen en tentoonstellingen bezocht. Ik werd geselecteerd voor het Duitse Friedrich-Ebert-Stiftung-studiebeursprogramma. Het werk van de stichting richt zich op de kernideeën en -waarden van een sociale democratie. Daarnaast ondersteunt de stichting studenten. Andere studenten kwamen uit andere richtingen, zoals die van de rechten, de politiek en de geneeskunde. De studiebeurs gaf me de mogelijkheid om regelmatig seminars bij te wonen, samen met de anderen die de beurs ook hadden gekregen. We bespraken uiteenlopende onderwerpen, over Oost-Europa of over wat er gebeurde in Syrië of Israël bijvoorbeeld, en er werden verschillende gasten en sprekers uitgenodigd. Al deze dingen waren een verrijking van mijn leerervaring."
Heb je Canon-apparatuur?
Welk advies zou je studenten geven die in zichzelf en in hun carrières willen investeren?
"Je hebt tijd nodig om jezelf te vinden en te ontdekken wat je precies wilt van fotografie. Voor mij was het bijwonen van politieke seminars heel nuttig. Ik kreeg inspiratie van studenten die andere doelen in hun leven hadden. Ik ging veel op reis en had soms niet eens een camera bij me. Tegenwoordig is iedereen naarstig op zoek naar een project. Neem de tijd om te ontdekken welk verhaal je echt wilt vertellen. Het is belangrijk om samen te werken met je angsten en twijfels. Als je ergens bang voor bent – om met een nieuw project te beginnen of om een bepaalde opdracht aan te nemen bijvoorbeeld – dan is dat jouw kans om te groeien. Als je je angst overwint, groei je zowel persoonlijk als professioneel. Als ik twijfel, of als ik ergens bang voor ben, dan weet ik dat ik het juist moet proberen. Als het gaat om je uitrusting, zou ik je altijd aanraden om je favoriete objectief te kopen. Voor mij is dat de Canon EF 35mm f/1.4L USM (nu opgevolgd door de Canon EF 35mm f/1.4L II USM). Voor opdrachten gebruik ik ook graag de Canon EF 24-70mm f/2.8L II USM."
Je werkt al aan je Abchazië-project sinds je bezig was met je bacheloropleiding. Hoe heeft jouw benadering van fotografie zich ontwikkeld tijdens het maken van dit werk?
"Abchazië betekent 'land van de ziel' en het idee was om de ziel van deze regio te laten zien. Na het Georgisch-Abchazisch conflict in de vroege jaren negentig van de vorige eeuw, verklaarde Abchazië zich onafhankelijk van Georgië, maar dit wordt maar door een paar landen erkend. Tijdens mijn studie werkte ik aan kleine projecten, maar ik had niet het gevoel dat deze in mijn fotografische taal waren – ik zag mezelf niet in de foto's. Bij het werk in Abchazië voelde ik me geïnspireerd door de foto's die ik maakte. En ik wist dat ik de juiste visuele benadering gebruikte. Toen ik voor het eerst aankwam in Abchazië en de variatie aan verhalen, de schoonheid en de gebeurtenissen zag die ik kon fotograferen, dacht ik: 'Wauw, ik voel me verbonden met deze plek en ik wil de regio verkennen. Misschien wil ik er wel een langdurig project van maken.' Ik begon te fotograferen met een Canon EOS 5D Mark II en leende een Canon EOS 5D Mark III voor de volgende trip. Daarna kocht ik een Canon EOS 5D Mark IV. Ik ben fan van de snelheid van de EOS 5D Mark IV. Wanneer er iets gebeurt, druk ik op de knop en kan ik heel veel opnamen maken zonder het moment te verliezen."
Mijn eerste betaalde opdracht - en wat deze mij heeft geleerd
Hoe heeft het Canon Student Development Program je carrière verder op gang gebracht?
"Het Canon Student Development Program was een belangrijke ervaring voor mij. Ik had veel bijeenkomsten en gesprekken met professionals in de fotojournalistiek, en naast de algemene feedback die ik kreeg, maakte ik ook nieuwe vrienden en bouwde ik langdurige relaties op. Het was ook een kans om mijn lopende Abchazië-project aan een groot publiek te laten zien, onder wie James Estrin van het blog over objectieven in The New York Times, die het daarna publiceerde. Na het programma werd het project geselecteerd om te worden vertoond op het internationale festival voor fotojournalistiek Visa pour l'Image. Dat zorgde voor enorme zichtbaarheid, wat weer leidde tot verdere samenwerkingen."
Wat is jouw mening over portfoliobeoordelingen en het vinden van een mentor?
"Portfoliobeoordelingen zijn heel belangrijk. Luister naar elk beetje advies dat je krijgt, maar vat niets persoonlijk op. Het is immers jouw verhaal en niet alle mensen zullen het begrijpen. En dat is prima. Soms heb je tijdens een bespreking met een beoordelaar ideeën over hoe je een verhaal of verhalen wilt ontwikkelen. Het gaat er niet om dat een andere professional je vertelt wat je moet doen; het gaat om het nadenken over het verhaal en hoe je verder kunt gaan. Er zijn een paar mensen die ik echt vertrouw en aan wie ik mijn werk kan laten zien. Mensen hebben vaak niet veel echt goede vrienden en dat geldt ook voor beoordelaars – je kunt maar een paar mensen vertrouwen.
Hoe haalde je jouw eerste betaalde opdracht binnen?
"Mijn eerste betaalde opdracht was voor The Wall Street Journal. Hoofdfotoredacteur Margaret Keady stuurde mij een e-mail waarin ze schreef dat ze mijn werk een tijdje had gevolgd en dat ze een tweedaagse opdracht voor me had. In die tijd dacht ik dat het niet mogelijk was om een opdracht via e-mail te krijgen als ik mezelf nog niet had geïntroduceerd. Het verhaal ging over de verwijdering van bommen uit de Tweede Wereldoorlog in Niedersachsen, in het noordwesten van Duitsland. Ik schreef terug dat het mijn eerste professionele opdracht was. Margaret was zo aardig en bemoedigend. Ik was heel nerveus en voelde de verantwoordelijkheid om een echte professional te zijn voor zo'n medium. Maar alles ging goed."
Hoe ben je Canon Ambassador geworden?
"Nadat mijn werk was vertoond op Visa pour l'Image, werd ik als alumnus van het Canon Student Development Program uitgenodigd om opnieuw aan de sessie deel te nemen. Ik bleef verhalen maken waar ik een goed gevoel over had en kreeg waarschijnlijk meer zichtbaarheid door het winnen van awards en door de opdrachten die ik deed. Op een dag werd ik gebeld door Canon. Ook hier werd mijn werk in de gaten gehouden en ik werd gezien als kandidaat om Canon Ambassador te worden. Ik was erg dankbaar dat ik dat telefoontje kreeg. Ik heb altijd Canon-apparatuur gebruikt en ik vind het geweldig dat ik het merk kan vertegenwoordigen waar ik echt op vertrouw en reken. Het is heel belangrijk dat een bedrijf als Canon initiatieven neemt om iedereen in deze branche te helpen bij de ontwikkeling van hun carrière, niet alleen professionals maar ook studenten.”
• De inschrijving voor de Canon Professional Development Week van 2021 is open voor studenten in de EMEA-regio. Om zich te kunnen aanmelden, moeten inschrijvers 18 jaar zijn op 9 juni 2021 en in het studiejaar 2020-2021 bij een opleidingsinstituut staan ingeschreven of een opleidingsprogramma hebben afgerond, of ze moeten in diezelfde periode worden geïntroduceerd door agentschappen/tijdschriften of stage hebben gelopen. Dien voor aanmelding vóór 9 juni 2021 een portfolio in met een of twee verhalen, elk van maximaal 20 foto's met bijschrift, met een begeleidende beschrijving of synopsis, samen met informatie over je school, instituut of universiteit, een beknopt fotografie-cv en, indien beschikbaar, een ondersteunende introductie van een professor of redacteur. Bezoek voor meer informatie Future Focus.
Gerelateerde artikelen
Hoe het studentenprogramma van Canon carrières opbouwt
Ksenia Kuleshova, deelneemster aan het studentenprogramma van Canon en Magnum tijdens Visa pour l'Image 2017, vertelt hoe ze het leven in het onrustige gebied Abchazië heeft gedocumenteerd en hoe dit haar een opdracht van de New York Times opleverde.
De Canon Female Photojournalist Grant verandert levens
Zes verschillende documentairefotografes leggen uit waarom de Canon Female Photojournalist Grant een keerpunt was in hun carrière.
Vijf fotoverhalen die 2020 perfect samenvatten
Als er iets zeker is, is het wel dat iedere fotograaf in 2020 een uniek verhaal te vertellen had.
Heeft de fotojournalistiek een toekomst in het digitale tijdperk?
Bekende fotografen bespreken de toekomst van de sector en hun voorspelling kan best wel verrassend zijn...