Aan de slag met sportfotografie: 15 professionele tips om van je hobby je beroep te maken

"Een goede sportfoto is een foto waar je mond van openvalt", zegt sportfotograaf Eddie Keogh. "Er moet drama inzitten - een ongelooflijk moment dat er tevens geweldig uitziet. Het is iets unieks, en dat is misschien maar beter ook."

Je geld verdienen met het vastleggen van die momenten zou voor vele sportfans een droom zijn, maar het is precies wat Canon-ambassadeurs Eddie Keogh, Martin Bissig en Richard Walch hebben gedaan. Hier delen ze hun tips over hoe je aan de slag kunt gaan als professioneel sportfotograaf.

"Kies een sport die je echt fascineert. Voor mij was dat snowboarden. Je moet volledig opgaan in die wereld om de sport van binnenuit te kunnen vastleggen. Kort gezegd: zoek een sport die je leuk vindt, word er zo goed als mogelijk in en maak vrienden. Zo kom je in contact met atleten en krijg je toegang tot evenementen, en omdat je de gemeenschap begrijpt, fotografeer je de sport beter."

"Tijdens een sportwedstrijd volgen acties elkaar snel op. Als er een harde tackle wordt gemaakt, is het mogelijk dat de speler wordt weggestuurd. Je moet dus klaarstaan voor het geval de scheidsrechter naar de rode kaart grijpt. Om mijn nek draag ik een camera met een Canon EF 70-200mm f/2.8L IS III USM-objectief, die ik meestal gebruik om het doel te fotograferen. Mijn tweede camera, met een Canon EF 400mm f/2.8L IS III USM-objectief, gebruik ik voor de actie op het middenveld. De kwaliteit van camera's zoals de Canon EOS-1D X Mark III is nu zo goed dat je foto's van de andere kant van het veld kunt maken, omdat je enorm kunt bijsnijden. Voor sport heb je vaak een korte sluitertijd nodig, bijvoorbeeld 1/2000 seconden voor voetbal. Als je iets meer de artistieke richting op wilt, kun je dit verlagen."

"Ik fotografeer met de full-frame Canon EOS R5-systeemcamera. Ik ben helemaal overgegaan op de systeemcamera zodra de volledige serie systeemeigen RF-objectieven op de markt kwam. Ik draag bijna al mijn apparatuur in een rugzak, dus hoe kleiner en lichter, hoe beter. Een van de grote voordelen van de EOS R5 is dat je deze echt naar behoefte kunt aanpassen. Er zijn talloze opties, waarmee jij je camera kunt laten doen wat jij wilt. Ik ben ervan overtuigd dat overstappen op systeemcamera's de juiste keuze is voor mij."

"Het is handig als je kunt samenwerken met atleten die ongeveer even oud zijn als jij, zodat je met ze kunt meegroeien. Misschien hebben ze in het begin wel een kleine sponsor, maar over een paar jaar krijgen ze grotere sponsoren en kun je je carrière aan hun zijde opbouwen. Als ze jong zijn, hebben ze ook foto's nodig en zijn ze bereid om tijd met je door te brengen. Als ze jouw foto's willen gebruiken voor hun fanmateriaal of website, dan help je elkaar gratis. Als hun sponsoren de beelden willen gebruiken, dan wordt het een commerciële aangelegenheid. Als je bevriend bent met de atleten kun je dichterbij komen en is het geen probleem als je niet over de meest geavanceerde uitrusting beschikt. Ik fotografeerde pas geleden nog de dertienjarige dochter van de eerste snowboarder met wie ik ooit gewerkt hebt. Het is een heel cool verhaal. Ze skateboardt in betonnen bowls en dat is de zwaarste vorm van skateboarden die er is. Hij heeft twee dochters, die allebei surfen, skaten en snowboarden."

"Veel mensen willen zo snel mogelijk de grote voetbalwedstrijden vastleggen, maar je kunt zo veel meer leren door voetbal, rugby, hockey of tennis te fotograferen op veldjes vlak bij je in de buurt. Ga op pad ongeacht de weersomstandigheden en niet alleen bij zonnig weer. Regen kan foto's namelijk sfeervoller maken. En verder geldt: oefening baart kunst. Zo begon ik met het fotograferen van het team van mijn broer in een park in de buurt, en in de afgelopen jaren heb ik een aantal persoonlijke projecten over amateurvoetbal gedaan. Daar geniet ik waarschijnlijk meer van dan het fotograferen van een groot team als Chelsea, omdat het zo anders is. Het is fijn om de vaardigheden die ik in de loop der jaren heb geleerd mee naar het park te nemen, omdat er zo veel prachtige foto's te maken zijn, letterlijk om de hoek. Als je oog hebt voor fotografie, dan zie je dat je niet naar grote stadions hoeft te gaan om je vaardigheden te leren."

"Amateurfotografen compenseren altijd hun gebrek aan kennis of vaardigheden met professionele apparatuur. Ze zijn erg verbaasd als hen wordt verteld dat het niet het objectief is dat een opname maakt, maar dat het belangrijker is om op de juiste plaats te zijn om de actie op het juiste moment vast te leggen. De 10x zoom Canon RF 24-240mm F4-6.3 IS USM is geen 'professioneel' objectief, maar het is alles wat ik nodig heb. Als ik mountainbiketochten fotografeer, zoals naar de Mount Kilimanjaro in Tanzania, dan heb ik lichte en compacte apparatuur nodig. Het is voor mij belangrijker om een enorm zoombereik te kunnen vastleggen en niet van objectief te hoeven wisselen op grote hoogte en bij -20 °C, dan een superduur prime-objectief te hebben. Als het erop aankomt, boet ik liever iets in aan kwaliteit, maar wel met de mogelijkheid het hele verhaal te vertellen door geen foto te missen.

"Je moet op de hoogte blijven van de laatste nieuwtjes om de juiste foto's te kunnen maken. Wanneer een speler tegen zijn of haar oude club speelt, dan kan het zijn dat hij of zij wordt uitgejouwd door de fans. Als een trainer vier wedstrijden op rij heeft verloren, dan zullen er speculaties zijn dat hij wordt ontslagen. Je moet dus goed op zijn reactie letten als hij weer verliest. Als hij met zijn handen in zijn haar zit, dan wordt dat de foto die het beeld bepaalt."

"Ik gebruik vaak een ultragroothoekobjectief, zoals een Canon RF 15-35MM F2.8L IS USM, of een langere zoom, zoals een Canon EF 70-200mm f/2.8L IS II USM [nu opgevolgd door de Canon EF 70-200mm f/2.8L IS III USM]. Wat ik in feite doe is landschapsfotografie met daarin atleten. Voor mij is het dus erg belangrijk om een groothoek te hebben zodat ik een verhaal in één foto kan vertellen. Als ik te dicht bij de atleten kom, kun je niet zien of de foto is gemaakt in de Himalaya of in Zwitserland. Ik gebruik het middensegment niet veel, wat de standaardweergave is voor sportfotografie. Het is niet waar ik naar op zoek ben bij een foto. Ik zoek liever de extremen op door opnamen te maken van 12 mm of 200 mm, in plaats van de standaard 50 mm-weergave, of iets daartussenin."

"Als een voetbalteam een belangrijk kampioenschap wint, dan zijn het niet de beelden van de wedstrijd die opvallen, maar de foto's van het team dat feest, of een bus die wordt omringd door duizenden supporters. Het zijn de dingen rondom de sport die je moet fotograferen: de emoties, de politiek, de vieringen en de teleurstellingen. Als je een marathon fotografeert, dan maak je geen foto's van het begin maar van de finish, want daar ligt de emotie. De belangrijke momenten en emoties, dat is wat telt. Als je die in één afbeelding kunt vangen, dan ben je er."

"In het verleden verdiende ik mijn boterham door foto's te leveren aan kranten, maar nu willen mensen content voor sociale media. Het is belangrijk om origineel te zijn en verschillende hoeken te combineren. Ga naar een evenement en stel jezelf de vraag: wat wil ik bereiken? Op Wimbledon zijn er plekken voor fotografen op verschillende locaties, dus kun je kiezen voor een hoek van boven, van onderen en van de zijkant. Bij voetbal heb ik bijna altijd een camera achter het doel opgesteld met afstandsbediening. Met 22 spelers op het veld is het maar de vraag of je de speler die scoort zelf ziet."

"Gedetailleerde kennis van je sport is van essentieel belang, omdat je moet weten hoe mensen bewegen en wat er goed uitziet. Als ik foto's zou maken van skateboarders, denk ik misschien dat ze er goed uitzien, maar skateboardfans of professionals zouden misschien wel zeggen: 'De hand heeft niet de juiste hoek'. Ik weet dat niet omdat ik geen skateboarder ben, maar ik weet wel precies hoe mountainbiken eruit moet zien. Ook al heb je de best mogelijke locatie en de mooiste fiets ter wereld, als je iemand als een zak aardappelen op de fiets laat zitten, dan ziet dat er niet goed uit. Het is erg belangrijk dat je atleten instructies kunt meegeven."

"Hoe commerciëler de sport wordt, hoe eenvoudiger het is om beelden te verkopen. Ik heb echt geluk gehad, want in mijn beginjaren werd snowboarden erg populair en steeg de vraag naar foto's. Al gauw was ik een van de weinigen die de wereld rondreisde om de sport te fotograferen. Als je voetbal of atletiek wilt fotograferen, heb je concurrentie van 50 andere fotografen. Het is dan een grote uitdaging om het beter te doen."

"Hoeveel foto's van een mountainbiker op een fiets kan een tijdschrift drukken? Iemand die voor een vuurtje zit en zijn schoenen droogt, dat is wat mensen willen zien. Richt je op de atleet, maar wat er rondom je afspeelt, is net zo belangrijk als wat je recht voor je camera ziet. Mensen willen foto's van alle kanten zien, omdat dat het verhaal interessant maakt."

"Snowboarden kan heel dichtbij komen, dus de Canon EF 16-35mm f/2.8L III USM is een veelgebruikt objectief, of je kunt opnamen maken met een Canon EF 70-200mm f/2.8L IS III USM, het perfecte allround sportobjectief. Als je sport fotografeert waarbij je niet dichtbij kunt komen, zoals motorsport, dan heb je lange objectieven nodig en deze kunnen niet lang genoeg zijn - 400 mm is je standaard brandpuntsafstand. Ik gebruik het Canon EF 400mm f/2.8L IS III USM-objectief, en dat is zo licht dat het als een veel kleiner objectief aanvoelt. Het diafragma van f/2.8 maakt echt een verschil - de atleet springt eruit tegen de achtergrond. Als je mountainbikers of sportende vrienden fotografeert, kun je zo dichtbij komen als je wilt. Zo wordt het qua apparatuur eenvoudiger, omdat je standaardobjectieven van 16 tot 200 mm kunt gebruiken."