Met zijn deelname aan het project Congo in Conversation beleefde de geboren Congolees Guerchom Ndebo zijn grote doorbraak in de fotojournalistiek. "Samenwerking stond centraal in het project", zegt hij, "wat cruciaal was om mezelf in korte tijd te kunnen verbeteren." Op deze foto voorzien dorpsbewoners een houtskooloven van brandstof om houtskool te maken op een stuk ontbost land aan de rand van het Virungapark, net ten noorden van de Oost-Congolese stad Goma. Gefotografeerd met een Canon EOS M50 en een Canon EF-M 15-45mm f/3.5-6.3 IS STM-objectief, ingesteld op 21mm, 1/1600 sec, f/4 en ISO400. © Guerchom Ndebo voor de Carmignac Foundation
Het was geen camera die Guerchom Ndebo's interesse in fotografie als eerste wekte. Het was een spiegel. In zijn jeugd werkte Guerchoms moeder als naaister en als kind was hij altijd gefascineerd door de reacties van haar klanten bij het passen van hun nieuwe kleding en als ze kijkend naar hun spiegelbeeld zichzelf op een nieuwe manier zagen. "Ik was nieuwsgierig en wilde hun emoties delen", legt de 22-jarige Congolese fotojournalist uit. Guerchom gebruikt nu zijn fotografie om anderen te helpen zijn geboorteland op nieuwe manieren te zien en Congo als het ware een spiegel voor te houden. Het is een land dat door buitenstaanders uitgebreid in beeld is gebracht – van de foto's van Alice Seeley Harris tegen slavernij in de 19de eeuw tot de felroze landschappen waarmee Richard Mosse in 2014 de Deutsche Börse-prijs won – maar de beelden van Guerchom laten het perspectief van een insider zien.
Guerchom, die nu communicatiewetenschappen studeert aan de Bujumbura Light University, beleefde zijn eerste grote doorbraak in de fotografie met zijn Congo's Charcoal-serie over houtskool in Congo. De serie werd opgezet als onderdeel van het Congo in Conversation-project, geleid door Canon Ambassador Finbarr O'Reilly voor de 11de editie van de Carmignac Photojournalism Award.
Toen Finbarr de prijs kreeg toegekend, wilde hij in eerste instantie zelf vanuit Congo verslag doen. Maar na het uitbreken van de coronapandemie herzag hij zijn visie en verruilde zijn rol van fotograaf voor die van curator. Het resultaat was een online samenwerkingsplatform waarop in Congo gevestigde journalisten en fotografen, waaronder Guerchom, hun verslaggeving voor multimedia konden delen en waarop verhalen over het land konden worden verteld door de mensen die daar woonden.