Van student naar DoP: maak kennis met de jonge filmmaker Otis Tree

The Big Lebowski (1998) speelt zich af in het zonovergoten Los Angeles in de VS en niet in het regenachtige, grijze Londen in het VK. Maar voor zijn eerste speelfilm, Big Smoke, stuurt de nieuwe filmmaker Otis Tree de geest van de cultfilm van de gebroeders Cohen een nieuwe richting op. "Het is een comedy-horror waarbij de personages constant paranoïde zijn en aan zichzelf twijfelen", zegt Otis over Big Smoke. "The Wicker Man is een andere grote inspiratiebron. De film speelt zich af tijdens de winterwende en we gaan voor die heidense sfeer, ondanks de moderne stadse achtergrond."

Otis komt uit Oost-Londen en haalde zijn eerste festivalvertoning, op het BFI Future Film Festival nog wel, binnen toen hij pas 13 jaar was. Otis is in de zomer van 2020 afgestudeerd en sindsdien heeft hij al enkele indrukwekkende onderscheidingen ontvangen. Zo won hij in 2020 de Emerging Talent-prijs op het CINECITY Festival in Brighton voor zijn korte film Destructors, en heeft hij met DoP Ben Wheeler gewerkt aan een hoogwaardige tv-productie van Euston Films. Canon vroeg hem naar de inzichten die hij als student heeft opgedaan en hoe hij ze heeft gebruikt om zijn filmcarrière te lanceren.

Je werkt op dit moment aan je eerste speelfilm, Big Smoke. In welke fase bevindt de film zich?

"Ik heb de hele film geschreven en verschillende wijzigingen aangebracht, en heb een korte teaser opgenomen die ik zelf heb bekostigd. Deze laat de kern zien van waar de speelfilm over gaat. Ik ben hem nu aan het pitchen bij verschillende bedrijven. De grootste uitdaging is die eerste muur tussen jou en de branche. Eerst lijkt hij onoverkomelijk, maar je moet hem langzaam beklimmen. Je moet je connecties blijven gebruiken en mensen blijven lastigvallen."

Kun je meer vertellen over je visuele en technische overwegingen voor de film en hoe je wat je tijdens je eerdere werk hebt geleerd als basis gebruikt?

"Meestal filmde ik alles vanuit de hand. Ik begon als een filmmaker die het hele script op volgorde opnam op een snelle, vrije manier. Voor deze film gebruik ik een statief voor bijna elke opname en zijn de camerabewegingen beperkt. Ik probeer het eenvoudig te houden. Als ik terugkijk op mijn afstudeerfilm Destructors, bestond de eerste scène uit wel 100 shots, wat vrij belachelijk is. Nu hou ik het op maximaal drie shots. Ook gebruik ik nu de zoomfunctie in plaats van de camera te bewegen. Ik heb veel films van Stanley Kubrick bekeken en heb gelet op de methodische aard van zijn cameraplaatsing en hoe lang hij je dwingt naar een bepaald shot te kijken. Als jonge filmmaker probeer je elke 30 seconden iets nieuws te doen, en één van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd is het belang van een consistente toon. Over het algemeen wil ik als artiest terughoudender zijn. Ik richt me meer op performance en karakter dan op leuke cameratrucjes."

Je hebt onlangs de kans gekregen om promotiefoto's te maken voor Big Smoke met de Canon EOS R5. Hoe heb je dat ervaren?

"Ik gebruikte de Canon EOS R5 en het Canon RF 50mm F1.2L USM-objectief. Ik vond de eenvoud ervan fantastisch. Ik hield hem gewoon tijdens de hele shoot bij me. Ik had van tevoren veel online bekeken en ook gelezen over de R5, dus ik keek ernaar uit om hem zelf uit te proberen. Het was ongelooflijk. Een compacte camera die zoveel kan is verbazingwekkend. De grootte verandert echt de manier waarop je kunt fotograferen. Je bent sneller en veelzijdiger en niet zo intimiderend voor de acteurs, waardoor ik mooie, spontane momenten heb kunnen vastleggen. Ik was ook erg onder de indruk van de autofocus. Het feit dat deze met f/1.2 iemands oog volgde, ongeacht wat diegene deed of waar diegene naartoe bewoog, was geweldig. En de resultaten van het RF 50mm F1.2-objectief waren superscherp."

Welke universitaire opleiding heb je gevolgd en wat heb je er geleerd?

"Ik ben niet naar de universiteit gegaan om filmmaken te leren. Er zijn zoveel online resources dat ik mezelf al alle software had aangeleerd die ik ooit zou willen gebruiken. Het ging me om het feit tijd te hebben om fouten te maken en de kunst van het maken van films te oefenen. Ik begon met een opleiding voor bewegende beelden met een op kunst gebaseerde aanpak, maar ik was daar niet helemaal blij mee, dus stapte ik over op een opleiding die zich meer richtte op de branche en werd aangeboden door een andere, kleinere en persoonlijkere universiteit: de Screen and Film School in Brighton. Tijdens mijn vorige opleiding werd er niet ingegaan op wat je kon verdienen na de studie, wat een schadelijk beginsel zou kunnen zijn. Leren hoe ik mezelf moest verkopen en me aan de geldmachine van de filmindustrie moest aanpassen, was echt nuttig.

"Ik heb mezelf vanaf hele jonge leeftijd aangeleerd om mijn eigenwaarde in het oog te houden. Er zijn veel jonge filmmakers die niet worden betaald voor hun werk."

Je bevindt je natuurlijk nog in de beginfase van je carrière, maar kun je aangeven wat jouw stijl is als filmmaker?

"Die is nog in ontwikkeling, maar na de drie intensieve fasen van schrijven, filmen en bewerken, is mijn stijl uiteindelijk altijd meer etherisch en dromerig van aard dan dat ik dacht dat die zou zijn toen ik begon. Bij het opnemen maak ik graag gebruik van filmrollen, en hoewel dit erg duur is en dus zeker niet binnen de categorie 'low budget' valt, ben ik toch vaak op zoek naar sommige van die eigenschappen. Zo film ik met vintage objectieven en blijf ik weg van een superscherpe look. Ik heb Destructors opgenomen met dure objectieven voor de Super 35 die ik van de universiteit had geleend, maar eerder kocht ik online goedkope plastic objectieven van £ 20."

Het was waarschijnlijk raar om te beginnen aan je filmcarrière in het midden van een pandemie, hoe ben je hiermee omgegaan?

"Er zijn positieve en negatieve kanten. Online festivals bijwonen is niet hetzelfde, maar omdat de wereld stil stond toen ik afstudeerde, had ik zeeën van tijd. Tussen de lockdowns door heb ik continu freelance opdrachten gekregen. Ik heb muziekvideo's opgenomen, fotografen geholpen met het maken van stockbeelden en zelfs de restauratie van een kunstwerk vastgelegd. Als ik meteen in de 'echte wereld' terecht zou zijn gekomen, zou dit vrij heftig zijn geweest. En misschien zou ik geen tijd hebben gehad om de speelfilm te schrijven en de teaser op deze manier op te nemen."

Welk advies zou je aankomende filmmakers geven die nog niet zo ver zijn als jou?

"Waardeer alles wat je op de universiteit hebt: de uitrusting, de zorg en de mensen om je heen. Wat me echt heeft geholpen is denk ik het bijhouden van connecties. Het is fijn om een mentor te vinden maar je moet ook contact houden met je medestudenten. Je weet maar nooit waar jullie terechtkomen!"