Begrijpen wat de EOS Digital SDK van Canon is

Als je een Canon EOS-camera op afstand moet bedienen, zijn er tal van opties beschikbaar - van opnamen via tethering met EOS Utility voor Windows en Mac tot wireless werken met Canon's Camera Connect-app voor smartphones. Maar wat doe je als je een geavanceerdere of robuustere oplossing nodig hebt? Wat is de beste optie als je elke dag een groot aantal beelden moet produceren of als je camera's van Canon wilt integreren in een geautomatiseerde workflow? In die gevallen gebruik je de SDK (Software Development Kit) van Canon, waarmee softwareontwikkelaars en computerprogrammeurs aangepaste digitale oplossingen kunnen maken voor het bedienen van Canon-camera's.

De Canon SDK bestaat in principe uit twee delen: EDSDK (EOS Digital SDK) en CCAPI (Camera Control API). Beide bieden dezelfde kernfuncties - opnamen op afstand, beeldoverdracht, camera-instelling en Live View-monitor - maar voor de EDSDK is een bekabelde verbinding vereist en met de CCAPI is de camerabediening wireless.

"Ze zijn beide een manier om via software met de hardware te communiceren en om een camera op afstand te bedienen", zegt John Maurice, European Product Marketing Manager bij Canon Europe. "Je komt uit bij de EDSDK of de CCAPI omdat je een probleem hebt dat je moet oplossen door de camera op afstand te bedienen. De mogelijkheid om dit te doen en te integreren met software heeft voordelen voor organisaties in alle sectoren en in verschillende gebruiksscenario's.

De SDK van Canon kan ook helpen wanneer industriële problemen moeten worden opgelost met behulp van beeldverwerking. "Je wilt misschien een inspectieproces uitvoeren om te controleren of je apparatuur of sommige faciliteiten goed werken, en je moet dat op afstand doen. Of misschien moet je 3D-fotogrammetrie gebruiken om een object fysiek te documenteren vanuit meerdere hoeken om een 3D-model te maken.

"Gebruikers kunnen dus heel grote bedrijven of kleine bedrijven zijn, maar wat ze met elkaar verbindt, is dat ze een soort beeldverwerkingsbehoefte hebben met interactie tussen de camerabediening en hun softwareproces."

De EDSDK werd in september 2006 geïntroduceerd en is een veelgebruikte oplossing waarbij de camera via USB moet worden aangesloten op een Windows- of Mac-computer. De EDSDK gebruikt PTP voor de communicatie tussen apparaten. "Het is een ouder, maar in de praktijk bewezen protocol en het is heel betrouwbaar", zegt John.

"Er is een breed scala aan Canon-camera's waaruit je kunt kiezen wanneer je de EDSDK gebruikt, en hij is ook geschikt voor een groot aantal modellen, van de EOS-1D X Mark III tot de EOS 2000D. Ondanks de naam ondersteunt de EOS Digital SDK ook bepaalde PowerShot-, EOS spiegelreflex- en systeemcamera's.

SpinMe, een bedrijf voor digitale workflowoplossingen met het hoofdkantoor in het Verenigd Koninkrijk, maakt al lange tijd gebruik van de Canon SDK. Het biedt zowel de EDSDK als CCAPI als oplossing aan klanten van de SpinMe Studio-workflowsoftware, "maar voornamelijk de EDSDK", aldus CEO David Brint, "omdat de meeste klanten één camera tegelijk willen gebruiken.

"Dankzij de interface, de betrouwbaarheid en de manier waarop de camera rechtstreeks op onze software wordt aangesloten, zodat klanten de camera-instellingen direct kunnen bepalen, wordt alles naadloos."

Scot Warner, R&D Director van SpinMe, zegt dat de veelzijdigheid van de SDK belangrijk is. "We hebben er verschillende aspecten van gebruikt", legt hij uit. "We brengen bijvoorbeeld de meeste beelden binnen via tethering. We maken ook gebruik van de Live View-weergave. Er is een functie waarmee je referentiebeelden kunt gebruiken die diep in de softwaredatabase zitten en die je over je Live View-beeld heen kunt plaatsen. Dat is erg handig wanneer uniformiteit tussen beelden van het grootste belang is."

Scot legt uit dat sommige klanten ook toegang willen hebben tot de mogelijkheden voor automatische scherpstelling voor opnamen op afstand. "De SDK beschikt over een klik-scherpstelfunctie die we gebruiken. Die is handig voor mensen die computers gebruiken, omdat ze niet steeds terug willen lopen naar de camera."

Veel klanten van SpinMe moeten beeldmateriaal maken voor 360 spins, een proces dat kan worden geautomatiseerd met behulp van de software van SpinMe en de SDK van Canon. "We integreren met robotica-providers", zegt Scot, "wanneer er een aantal beelden in de software moet worden opgenomen - 36, 48 of hoeveel dan ook voor een spin - dan wordt de ene na de andere fotoreeks geactiveerd zonder dat de gebruiker steeds op de knop hoeft te klikken.

"Maar er zijn ook veel klanten die alleen met afzonderlijke beelden werken in plaats van met 360 beelden, dus zij activeren die dan via de camera zelf of terwijl ze achter hun computer zitten. Er is veel variatie tussen verschillende retailers wat betreft de manier waarop ze omgaan met beeldmateriaal, dus we proberen het daarop af te stemmen en ze de workflow te geven die ze willen."

Kort geleden heeft SpinMe de mogelijkheden van het gebruik van CCAPI in drukke Wi-Fi-omgevingen getest, vertelt Scot. "De laatste test die we met de Canon EOS R5 hebben gedaan, heeft laten zien dat het een haalbare optie kan zijn voor het maken en overbrengen van foto's onder deze omstandigheden. Ik denk dat het bij 360 spins wat meer een uitdaging zal zijn, vooral vanwege het grote aantal beelden dat binnenkomt, de vertraging die nog steeds optreedt bij Wi-Fi en bandbreedtebeperkingen. Zelfs onder de beste omstandigheden is dit niet altijd voldoende voor 30 camera-installaties die gelijktijdig worden gebruikt. Maar het wordt wel veel sneller en ik denk dat het op de lange termijn meer zal worden gebruikt."