ARTIKEL
Manager Mark George over de echte Sir Don McCullin
Mark George, de manager van Sir Don McCullin, vertelt vol vriendschap over de man met wie hij al meer dan drie decennia lang samenwerkt.
INTERVIEW
Dons iconische portret van een Amerikaanse soldaat in shellshock ging de wereld rond, maar in diezelfde periode stuitte hij ook op een man die door zwaar hoofdletsel op sterven lag. "Op een dag in Vietnam zag ik een soldaat met kogels in zijn gezicht," zegt hij. "Ik had de kans om waarschijnlijk een van de meest uitzonderlijke portretten ooit te maken, maar het was niet juist om te doen. Als ik kijk naar iemand die op sterven ligt, moet ik die persoon vertrouwen. Deze man voerde een doodsstrijd. Hij kon niet meer praten, maar zijn ogen spraken boekdelen: "Doe het niet." En ik heb de foto dan ook niet gemaakt. Het doet er niet toe dat ik mogelijk een van de beste portretten ooit had kunnen maken. Fotografie behoort niet toe aan één persoon. In welke situaties je ook terechtkomt, je moet je keuzes altijd naar eer en geweten maken."
Ik had de kans om waarschijnlijk een van de meest uitzonderlijke portretten ooit te maken, maar het was niet juist om te doen.
Don heeft tijdens zijn vele reizen zo'n beetje alles vastgelegd, van sociaal geëngageerde documentaires en oorlogsreportages tot portretten en landschappen. Volgens hem draait fotografie maar om twee dingen: "Integriteit en oprechtheid zijn principes waarvoor elke fotograaf naar mijn mening moet staan."
Don heeft talloze conflicten, rampen en het bijbehorende stille leed op de gevoelige plaat vastgelegd, zoals de Vietnamoorlog, de onlusten in Noord-Ierland, de Rode Khmer in Cambodia, het Israëlisch-Palestijns conflict en de aidsepidemie in Afrika. Een eerlijke en menselijke aanpak tijdens het fotograferen is nog belangrijker als mensen op hun kwetsbaarst zijn.
Volgens Don vereist fotojournalistiek in dergelijke omstandigheden een bepaalde emotionele betrokkenheid. Hij vindt dat elke fotograaf in traumatische situaties zijn eigen grenzen van het toelaatbare moet stellen om zichzelf op een later moment recht in de spiegel aan te kunnen kijken. In de vaak afschuwelijke omstandigheden ging Don naar eigen zeggen altijd voorzichtig en soms zelfs ietwat evangelisch te werk om zo het leed op een gevoelige manier onder de aandacht te brengen. Zijn insteek was nooit om een situatie anders af te schilderen dan deze in werkelijkheid was of ervan te profiteren.
"Gevoelig zijn is een van de belangrijkste eigenschappen die je kunt hebben," zegt hij. "Als je dat niet bent, dan moet je die camera laten liggen, dan stap je niet op het vliegtuig en dan moet je je niet tussen stervende en verminkte mensen begeven."
Een dergelijk gevoel van verantwoordelijkheid is terug te zien in de langzame aanpak die de fotojournalist neemt bij het leren kennen van zijn onderwerpen, als de tijd dat toelaat. "Jaren geleden maakte ik een reeks over daklozen in Engeland," zegt Don. "In mijn eerste week in de buurt van de daklozen had ik mijn camera helemaal niet meegenomen. Pas in de tweede week nam ik een camera mee. Ik haalde 'm onder mijn lange jas vandaan en nam voorzichtig een aantal foto's. Er ontstond reuring onder de mensen en ik had het gevoel dat ik ieder moment een klap kon krijgen, maar dat gebeurde niet."
Hij is er stellig van overtuigd dat fotografie een vorm van diefstal is: "Je moet jezelf overtuigen dat je iets steelt wat niet van jou is. Je steelt in feite beelden van andere mensen." Deze ideologie heeft zijn werk in de loop der jaren gevormd. Hij houdt rekening met de mensen in zijn werkomgeving en kent zijn eigen grenzen. De laatste wens van de stervende man in Vietnam respecteren is daar een goed voorbeeld van.
Fotografie is een fantastische liefdesaffaire die tegelijkertijd mijn kwelgeest is.
Terugkijkend op zijn 60 jaar durende carrière in fotografie, die hij ook wel een liefdesaffaire noemt, zegt Don dat hij denkt dat het vak hem heeft gekozen. Het vormt een intense en soms uitdagende kracht in zijn leven. "Fotografie is net een liefdesaffaire," zegt hij. "Ik ben per ongeluk verliefd geworden op fotografie. Fotografie heeft mij gekozen en niet andersom. Maar tegelijkertijd is fotografie ook mijn kwelgeest." Dit is geen verrassing, gezien de hoge morele normen die de meest gerespecteerde fotojournalist van Groot-Brittannië in acht houdt.
Geschreven door
ARTIKEL
Mark George, de manager van Sir Don McCullin, vertelt vol vriendschap over de man met wie hij al meer dan drie decennia lang samenwerkt.
ARTIKEL
De iconische British fotojournalist vertelt over zijn leven en zijn werk, zoals zijn nieuwe project 'McCullin in Calcutta'.
VERHALEN
Romantiseren mooie foto's oorlog en leed? De curator van de overzichtstentoonstelling van James Nachtwey in Milaan gaat hierover in gesprek met acht fotojournalisten.
ARTIKEL
Bekende fotografen bespreken de toekomst van de sector en hun voorspelling kan best wel verrassend zijn...
Leden krijgen toegang tot CPS Priority Support, zowel lokaal als op grote evenementen, een snelle Fast Track-reparatieservice en mogen, afhankelijk van het niveau van het lidmaatschap, gratis materiaal lenen en profiteren van een kosteloze retourzending plus kortingen bij onderhoud. Ook kunnen ze gebruikmaken van exclusieve ledenaanbiedingen.