Het tij keren met documentairemaakster Alice Aedy

De kracht van beelden

"In mijn werk staat het idee centraal dat visuele verhalen en beelden de kracht hebben om de wereld te veranderen", legt Alice uit. Toen ze opgroeide, waren de oorlogsfotografen Sir Don McCullin en Lynsey Addario haar helden, maar zelf wilde ze altijd documentaires maken.

Alice bewaarde de foto's een jaar lang op haar harde schijf, omdat ze nog niet genoeg zelfvertrouwen had om ze te delen. In 2016 plaatste de Britse krant The Guardian echter een van haar Idomeni-portretten op de voorpagina om een inzamelingsactie voor vluchtelingenkinderen te promoten. "Dit gaf me het zelfvertrouwen om mezelf fotograaf te noemen", legt Alice uit. "Dat was echt het begin van mijn reis als professioneel fotojournalist en documentairemaker." Haar verhalen over migratie en, in toenemende mate, het milieu, zijn sindsdien gepubliceerd door onder andere The Times, de BBC en VICE.

"Ik was eerder niet zo gefascineerd door het onderwerp klimaatverandering, aangezien ik dacht dat het milieu in zekere zin gescheiden was van de menselijke belevingswereld", zegt ze. Door haar werk met vluchtelingen ontdekte ze echter dat wetenschappers de grootste massamigratie in de geschiedenis voorspellen als gevolg van klimaatverandering. "Als ik me wilde inzetten voor sociale rechtvaardigheid, zou ik me dus ook zorgen moeten maken over klimaatverandering. Aangezien ik hier meer over wilde weten, maakte ik een zeer lange reis."

Die reis voerde haar naar de 'frontlinies' van de klimaatverandering. Dit zijn landen als Kiribati, een afgelegen eilandengroep in de Stille Oceaan die te kampen heeft met de stijgende zeespiegel. Maar het gaat bijvoorbeeld ook om plattelandsdorpjes vlakbij de stad Burao in Somaliland, waar droogte en hongersnood heersen. "Ik realiseerde me dat het bij klimaatverandering niet alleen draait om wilde dieren of smeltende gletsjers. Dat soort problemen blijft op de een of andere manier toch wat abstract", zegt ze. "Het gaat over mensen. Het is een kwestie van leven of dood."

Kom in beweging met de Canon EOS C300 Mark II

Tijdens deze periode stapte Alice over van het fotograferen en filmen met haar Canon EOS 5D Mark III naar het filmen met een Canon EOS C300 Mark II (nu opgevolgd door de Canon EOS C300 Mark III). "Deze overgang verliep ongelooflijk soepel en eenvoudig, omdat ik zoveel had geleerd over de DSLR", zegt ze. "Dankzij deze camera, die speciaal is ontworpen voor het maken van video-opnamen, kon ik erg goed focussen. Het filmen heeft me in staat gesteld om de diepere lagen van de verhalen en de hoofdpersonen te ontdekken. Het leven is rommelig en chaotisch, en met film kunnen we al die ruwheid en chaos vastleggen, terwijl dat met foto's soms niet goed lukt."

Dankzij de stevige constructie en de weerbestendige afdichting was haar vertrouwde Canon EOS C300 Mark II, met de koosnaam Cecil, ongelooflijk snel, trefzeker en betrouwbaar, zelfs onder de meest extreme omstandigheden. "Ik reisde in de stromende regen door de jungle van Borneo", zegt Alice. "Ik trok door woestijnen in Somaliland en Irak, waar zand een groot probleem kan zijn. Er is niets wat Cecil niet aankan."

"De ND-filters en de ingebouwde geluidsmogelijkheden van de Canon EOS C300 Mark II hebben mijn leven veranderd. Met 4K-opnamen kun je ongelooflijk gedetailleerde en scherpe foto's maken. Dat geeft je een grote mate van flexibiliteit tijdens het nabewerken als je de foto bijvoorbeeld wilt bijsnijden of inkaderen. De automatische scherpstelling is cruciaal, vooral als ik alleen werk."

Alice maakt opnamen in Canon Log vanwege het grote dynamische bereik. Daarnaast is ze erg te spreken over de mogelijkheden van de camera bij weinig licht, omdat ze vaak opnamen maakt bij zonsopgang en zonsondergang. "Dat is niet alleen een esthetische, maar ook een praktische keuze", legt ze uit. "Als ik een documentaire maak, moet ik voorbereid zijn op elke mogelijke situatie. Je weet nooit hoe het verhaal zich ontvouwt. Ik vind het geweldig hoe Canon-camera's het prachtige licht vastleggen tijdens het blauwe uurtje voor zonsopkomst of net na zonsondergang."

Alice hoopt dat de branche van verhalenvertellers diverser wordt. "Als je een jonge vrouw en een enthousiaste fotograaf of filmmaker bent, kan de branche je goed gebruiken", zegt ze. "In deze branche zijn vrouwen ondervertegenwoordigd, met name in de filmwereld."

Ze blijft gemotiveerd door de overtuiging dat haar verhalen een verschil kunnen maken. "De Costa Ricaanse diplomate Christiana Figueres is een van mijn favoriete milieuactivisten. Zij is van mening dat er behoefte is aan zowel verontwaardiging als optimisme", aldus Alice. "Ik denk dat dit de drijvende kracht is achter mijn werk. Het is vaak een mix van verontwaardiging, frustratie en de wens om te veranderen en impact te hebben op de wereld, die zoveel problemen kent. Toch is er ook ruimte voor optimisme: het is mogelijk om de wereld te verbeteren.

"In verhalen schuilt veel kracht. We hoeven alleen maar naar de geschiedenis te kijken om te ontdekken hoeveel impact verhalen hebben gehad op onze manier van leven, onze levensdoelen en wat het betekent om mens te zijn. Verhalen geven vorm aan onze ervaringen en ons bestaan. Ze bepalen hoe we mensen herinneren. Dankzij verhalen durven we te dromen van een betere wereld."