Was een loopbaan als fotograaf altijd al je doel, toen je bij de tv werkte?
"Ja, dat was het zeker. Leren als camera-assistent en later het filmen waren middelen om mijn inkomsten aan te vullen, zodat ik me kon veroorloven om dat te doen. In die tijd had ik geen geld. Apparatuur en transparante films van goede kwaliteit waren duur, dus ik telde elk frame. Ik begon als tv-presentator omdat een filmklus niet doorging en ik gewoon geld nodig had.
"Ik solliciteerde naar een kinderprogramma en ik dacht alleen maar, 'Als ik deze baan krijg, kan ik een nieuw objectief kopen.' En dat heb ik ook gedaan. Ik deed mijn werk in het programma en een minuut na afloop zat ik in de auto. Op weg naar een plek om foto's te maken."
Je hebt het syndroom van Asperger. In hoeverre heeft dat effect op je fotografie?
"Ik denk dat het een ongelofelijk voordeel is om Asperger te hebben als het op fotograferen aankomt. Ik denk dat ik de wereld op een andere manier zie. Ik weet niet hoe een ander de wereld ziet, maar ik heb, zeg maar, geaccepteerd dat dat het geval is. Ik zie een wereld die is samengesmolten en die bestaat uit patronen met intense details, en ik ben me gaan realiseren dat de meeste mensen de wereld niet zo zien. Ik heb een uitstekend geheugen voor dingen en beelden. Mensen met mijn aandoening hebben andere zintuiglijke talenten en ik ben uiterst visueel georiënteerd. Dat is een ongelooflijke gave."