Van Reuters tot Magnum: de negen fotojournalistieke lessen van Ayperi Karabuda Ecer

1. Fotografie is meer dan fotojournalistiek
"Ik denk niet dat fotojournalistiek zoals het is ontstaan, onveranderd blijft doorgaan," zegt Ayperi. "In de toekomst zal fotografie in veel verschillende vormen worden gebruikt - met of zonder journalistiek. Foto's zetten evenementen, mensen, situaties en de maatschappij op de kaart. Fotografie wordt vandaag de dag veel meer gedeeld en is veel inclusiever dan het was. Er worden allerlei verschillende stijlen gebruikt en verhalen verteld, en dat is positief. Dat romantische beeld van stoere kerels die de hele wereld over reizen, hebben we achter ons gelaten. Fotografie is nu van ons allemaal en vormt een belangrijk deel van ieders leven."

2. Fotojournalisten moeten het vertrouwen van het publiek verdienen
"We hebben het wantrouwen dat men nu voelt ten opzichte van journalisten niet helemaal voorzien. Van een betrouwbare bron en een gerespecteerd beroep zijn journalisten een stuk lager terechtgekomen op de ladder van wie mensen vertrouwen. Dat geldt voor alle soorten journalistiek - fotografie en het geschreven woord. Wat boeit zijn de nieuwe vormen [van fotojournalistiek] die daaruit voortkomen en hoe je dat wantrouwen kunt aanpakken. Je moet waarde toevoegen om het aan de kaak te stellen. Dat kan door belangrijke onderzoeken te doen, door iets te onthullen dat niemand anders kan, of door een compleet eigen vorm te kiezen."

5. Context is cruciaal
"Mensen willen niet alleen geweldig beeldmateriaal zien, ze willen context, en met de technologie waarover we vandaag beschikken, kunnen we hen die context geven. [Op een website] kun je steeds verder klikken en steeds meer te weten komen door bijschriften, feiten en gegevens. De foto opent de deur en raakt je emotioneel, maar daarna wil je meer weten over wat er aan de hand is. In de klassieke fotojournalistiek ontbrak de context soms – de technologie leende zich er niet voor om fotoseries te maken en vaak ontbraken de bijschriften – dus je vraagt je af of de impact die werd gemaakt, het begrip echt bevorderde."

6. Moderne fotografen moeten meerdere vaardigheden bezitten
"Ik heb de afgelopen 10 jaar meer slimme voorstellen en projecten gezien dan in de jaren daarvoor, omdat fotografen nu verschillende talenten nodig hebben; alles moet goed worden uitgedacht. Het is niet genoeg om een visueel ingesteld persoon te zijn. Je bent redacteur, fotograaf, verkoper, archivaris, en nog veel meer. Het valt niet mee om dat allemaal te doen, maar het lijkt erop dat veel nieuwe generaties het onder de knie krijgen."

7. Een fotojournalist heeft veel inkomstenstromen nodig
"In een bedrijf moet je altijd kijken waar het geld vandaan komt. Zo begrijp je waar het om draait. Zoals het er nu voorstaat, is het niet lucratief om als fotojournalist voor de media te werken [vanwege afnemende advertentie- en kioskinkomsten bij veel gedrukte publicaties]. De meeste fotojournalisten verdienen vandaag de dag hun geld door voor NGO's te werken. Dat soort fotografie, ook al worden de opnamen gemaakt door fantastische fotojournalisten, is geen fotojournalistiek: het is een soort belangenfotografie, want je wordt gevraagd om opnamen te maken voor mensen met een duidelijke agenda."

8. Onze helden namen ook commercieel werk aan
"Met crowdfunding, stichtingen en NGO’s zijn de financieringsmodellen uitgebreider dan voorheen. Maar na de [Tweede Wereld]oorlog werkten veel fotojournalisten ook aan commerciële opdrachten - ze praatten er echter liever niet over. Werken voor bedrijven werd niet echt als chic beschouwd. Henri Cartier-Bresson werkte bijvoorbeeld voor IBM. In feite zochten veel mensen - zelfs in die geweldige tijd voor fotojournalistiek - andere manieren om hun brood te verdienen. Commerciële opdrachten waren in trek."

9. De toekomst ziet er goed uit
"Ik ben positief over de toekomst. Veel jonge mensen willen niet louter de realiteit documenteren – ze willen fotografie op een andere manier gebruiken, wat betekent dat er rijker beeldmateriaal is in de wereld. In de toekomst zullen er mensen zijn die verslag doen van grote mondiale verhalen, zoals milieu en migratie, maar er zullen ook veel lokale verslagen zijn van dingen die voorheen als niet zo boeiend werden beschouwd. Deze lokale verhalen zullen gaan over dingen die fundamenteel zijn voor het leven van mensen, ze zullen het dagelijks leven op een diepgaander manier laten zien, ze zullen de mensen in hun huiselijke omgeving opzoeken en tijd met hen doorbrengen. In visueel opzicht is het fotograferen van die vertrouwde dingen moeilijker dan opnamen maken van een dramatische situatie, zoals drugsmisbruik of geweld.

"We zullen in de toekomst verhalen ontdekken waaraan we nu nog niet eens hebben gedacht. In het verleden moest je een foto zien en meteen begrijpen. Nu komt er echt ruimte voor beeldmateriaal dat minder uitgesproken is, dat de kijker meeneemt en ruimte biedt om na te denken. Er is een hele generatie die voor beeldmateriaal kiest dat je laat dromen, nadenken en fantaseren, en dat vind ik fantastisch."