Geheimen van de natuur fotograferen: het verhaal van een rewildingproject

Winderige kliffen, drassige gebieden en vredige bossen - natuurlijke leefgebieden van dieren zijn aantrekkelijk voor natuurfotografen en landschapsfotografen die het geduld hebben om de geleidelijke veranderingen en groei door de seizoenen heen vast te leggen. Soms kan fotografie echter een nog ingrijpendere verandering in de tijd vastleggen en benadrukken, zoals de terugkeer van de natuur in een verlaten steengroeve.

Gayle, de fotograaf achter Natured Secrets, heeft een passie voor biodiversiteit en het terugbrengen van groene gebieden. Zij heeft de geleidelijke ontwikkeling van een Brits rewildingproject voor haar deur gedocumenteerd en hoopt dat haar werk anderen kan inspireren om een klein stukje van hun eigen tuin terug te geven aan de natuur.

Het verhaal begon 20 jaar geleden toen Gayle een bos aanplantte naast haar huis in het Penninisch Gebergte in het noordwesten van Engeland, waardoor een in onbruik geraakte steengroeve en voormalige nertsenfokkerij in een bloeiend natuurgebied veranderden.

Nu het landschap weer dieren en planten heeft verwelkomd, wordt de ambitie van Gayle vervuld: een 'reis van hoop', waarbij er geen grenzen meer zijn tussen haar tuin en dit herstelde gebied, waardoor een echt wilde plek ontstaat.

"Toen we er voor het eerst kwamen, wilde ik deze open plek een bestemming geven, om mijn relatie met deze locatie te verbinden met de omgeving", zegt Gayle, die ook een MSc in Conservation Science and Ecology van Lancaster University heeft. "Het oorspronkelijke landschap was aangetast door industriële activiteit die een woestenij had achtergelaten. Maar na de stopzetting van de steengroeve begon de natuur terug te keren op deze plek. Een wedergeboorte.

"We begonnen door deze transformatie na te bootsen, waarbij we een tuin aanlegden en die verankerde in het landschap, zonder zichtbare grenzen. Ik had nooit gedacht dat we zo'n soort tuin zouden hebben. We waren gewoon 'de natuur aan het temmen'."

Terwijl het land zich langzaam begint te herstellen, vindt Gayle het traject perfect voor een fotografieproject op lange termijn. "Ik heb een paar jaar aan de Chelsea School of Botanical Art gestudeerd, en ik vond altijd dat [het land] het verdiende om gedocumenteerd te worden", zegt ze. "Dat kan in verschillende tijdschriften en op een microwebsite, maar voor mij is het een optelsom van wetenschap en creativiteit. Ik hoopte dat mijn foto's in dat opzicht een tikkeltje anders zouden zijn.

"Onze verlaten steengroeve draagt de littekens van ons industriële verleden, maar het land wordt beetje bij beetje heroverd door de natuur. Als beheerders van een gebied met een adembenemende mix van geschiedenis, industrie, geologie, wildlife en flora wil ik graag de reis van het land en de ontwikkeling en de groei van de biodiversiteit vastleggen, en daar fotografie bij gebruiken als een soort logboek."

Het gebied bruist nu van de wilde dieren zoals bruine hazen, hommels, veldleeuweriken, wulpen, kieviten, watersnuffels, torenvalken en reeën, dus het is niet moeilijk om te begrijpen waarom het een paradijs voor fotografen is geworden. Het kleurrijke aanbod van moerasland, grasland en bos naast een bloemrijk hooiland heeft veel gevarieerd wildlife aangetrokken.

"In de afgelopen 20 jaar hebben wij geholpen het land te regenereren door zoetwaterbronnen bloot te leggen om de grote moerasvalleien te verbeteren en om de bestaande rotsvijvers te verbinden met een reeks nieuwe, onbegroeide vijvers", aldus Gayle.

"We hebben inheemse loofbossen geplant, ze zien groeien en ze langzaam bedekt zien worden met fluwelen mossen die het hele jaar voor een weelderig, groen gevoel zorgen ter ondersteuning van een overvloed aan leven. Takken en stammen zijn bedekt met mossen die wat weg hebben van piepkleine verloren wereldjes als je ze uitvergroot en van dichtbij bekijkt."

Als je ervoor kiest om je eigen project te documenteren, misschien een hoekje van je tuin dat je hebt teruggegeven aan de natuur, zorg dan wel voor de juiste camera en lens. Gayle gebruikt haar Canon EOS 6D Mark II in combinatie met een van haar macro-lenzen om deze kleine werelden vast te leggen. "De camera geeft ons de mogelijkheid om één te worden met een specifiek organisme, of het nu een bloem, een insect of de sporen aan de onderkant van een varen zijn", zegt ze. "Je begint dingen te zien die je nooit eerder had opgemerkt, en daardoor ben ik me bewuster geworden van hoe je via de lens een sterkere band met de natuur kunt vormen."

Deze band werd versterkt toen er een familie kerkuilen verscheen na de restauratie van een schuur die Gayle en ambachtelijke stapelmuurbouwers hadden hersteld met stenen uit de voormalige steengroeve. Het is nu een nieuw onderkomen voor vogels.

"Door te leren 'zien' via mijn camera en rustig af te wachten tot de kerkuilen tevoorschijn komen, kan ik meer waarnemen", zegt Gayle. "Ik zie de beweging van grassen, de verandering in het licht, de motten, de vogels en de bloemen die ze aanraken. Even ben ik de prooi als de lens de klauwen vastlegt terwijl hij boven me rondcirkelt, maar het verhaal verandert als ik beweeg. Dan word ik de jager."

Gayle maakt gebruik van een tweede full-frame spiegelreflexcamera met een selectie langere EF-lenzen. Door de ene camerabody te gebruiken voor haar macrolenzen en de andere voor haar telefoto's, mist ze nooit een moment omdat ze van lens moet wisselen. Met deze hulpmiddelen kan ze dramatische luchten en vliegende vogels vastleggen, zoals de uilen. De beeldstabilisatie is daarbij bijzonder belangrijk omdat ze geen statief gebruikt.

"Ik heb het bereik van mijn fantastische EF 600mm f/4L IS III USM nodig om dicht bij de uilen te komen", zegt ze. "Ik zit hier ver weg en er is geen dekking, dus ik kan niet zomaar gaan zitten en verwachten dat ik een hert of een vogel van dichtbij te zien krijg. Het is zelfs moeilijk om een roodborstje te fotograferen omdat de bomen zo groot zijn. Je weet dat je met de 600mm de beste opnamen krijgt omdat hij haarscherp is, want het is een vaste lens, terwijl de Canon EF 100-400mm f/4.5-5.6L IS II USM me de mogelijkheid biedt om in en uit te zoomen zodat ik de vogel kan vastleggen als hij beweegt of op me afkomt. Ik kan de afstand overbruggen."

Gayle heeft het rewildingproject ook gedocumenteerd aan de hand van opmetingen, het persen van bloemen, het conserveren van planten in alcohol, en het maken van schetsen en aquarellen. Maar uiteindelijk geniet ze het meest van die momentjes met de wilde dieren die naar deze plek trekken, en is ze gepassioneerd over de positieve effecten die interactie met de natuur op de geestelijke gezondheid heeft. "Als je vroeg in de ochtend door de lens kijkt, adem je kalmte en rust in", legt ze uit. "Ik kan die gemoedstoestand vastleggen door deze beelden te delen op sociale media en zo anderen in staat te stellen een glimp op te vangen van de schoonheid om ons heen."

Iedereen die een soortgelijk project op zou willen zetten, raadt zij aan om te beginnen met een paar bomen of struiken om vogels en insecten aan te trekken. "Plant altijd bomen als je kunt", adviseert ze. "Je hebt niet veel ruimte nodig - in zes of zeven jaar heb je een klein bos en kun je rondlopen en de ruimte voelen."

Geschreven door Lorna Dockerill